Woensdag 9 mei – Donderdag 10 mei.
Ben op mijn gewone tijd wakker geworden dus even voor zessen. Lilian ligt nog te slapen maar wordt kort daarna ook wakker. We blijven nog wat in bed liggen met een kop thee. We douchen, we gaan eerst bij de lobby langs om onze check out tijd te wijzigen naar 12 uur. De dame achter de balie vraagt naar onze kamernummer en ik zeg 463. Om te checken grijpt Lil naar haar tas om de kamersleutel te kijken. Oeps, de kamersleutels liggen nog boven. We hebben onszelf buitengesloten. Na dit gemeld te hebben krijgen we nieuwe sleutelkaarten. Omdat we ons vrij snel hebben aangekleed, zijn we vroeger dan normaal naar de diner gereden. Dit keer als afscheid de Blue Dolphin. Het eten is supergoed en er lopen voor ons bekenden in de bediening. Er komt op een gegeven ogenblik zelfs een man binnen die we beide herkennen als de dokter van verleden jaar. Na gegeten en betaald te hebben, rijden we terug naar het hotel om ons te verkleden om nog een uurtje op het strand in de zon te liggen. Ik loop de zee in en zie allemaal kleine visjes langs schieten. Er komt een Amerikaan naast me staan en hij wijst mij op een donkere schaduw verder op in het water. Eerst dacht ik aan een dolfijn. Maar hij bewoog enkel niet als een dolfijn. Op een gegeven ogenblik komt het omhoog en ik vermoed dat wat ik zie de kop van een Manatee is. Ik keer terug op het ligbed en ga nog wat lezen. Lilian loopt naar de waterlijn en kijkt met wat later bleek een spiedende blik over het water. Even later word ik geroepen. “Kijk daar een dolfijn”, zegt ze tegen me en inderdaad in de verte zie ik het ook, zeker 1 dolfijn. We kijken ernaar en langzaam verdwijnt hij uit beeld. We gaan nog even zonnebaden en blijkt het toch al weer tijd te zijn om de koffers te pakken, wat we eigenlijk gisteravond reeds gedaan hebben. We lopen terug naar de kamer. En douchen ons en kleden ons aan voor de thuisreis. Eerst een stukje rijden, tanken en dan door naar Orlando internationaal vliegveld. Voordat we de auto inleveren nog eenmaal af tanken. Dit heeft net als vorig jaar weer wat voeten in aarde, daar we de laatste tankstation voor het vliegveld voorbij rijden. Dus we verlaten eerst het vliegveld door de noorduitgang om een tankstation te vinden. Na enige minuten vinden we er een aan de andere kant van de weg dus draaien maar. Bij het tankstation aangekomen herkent hij onze betaalkaart en creditkaart niet dus naar binnen om ons te laten assisteren. De auto wordt door een medewerkster van het tankstation afgetankt en we gaan terug naar vliegveld om de wagen in te leveren en in te checken voor de terugvlucht. Alles verloopt vlotjes en als we door de douane en security check zijn gaan we naar de shuttle (lightrail) die ons naar de vertrekhal brengt. Hier lopen we door naar de Outback alwaar we een bier een een hamburger bestellen. Dat was smullen. Hier ook onze laatste dollars opgemaakt en dan door naar de gate om in te checken. Ook dit verloopt vlotjes en voor we het weten zitten we in het vliegtuig op weg naar huis. De vlucht verloopt probleemloos en we zitten zelfs met een staartwind van 135 km per uur al snel voor op schema en het blijkt dat we er 45 minuten sneller overdoen dan gepland was. Bij het uitstappen van het vliegtuig de mobiel van Lilian aangezet en een stroom van Whatsappjes van onze buurman Tasso stromen binnen. Hij is al onderweg om ons op te halen. Maar eerst naar het toilet. Hier worden we gebeld door de moeder van Lilian of we al veilig en gezond met beide voeten op de grond staan. Ik beaam dit en zeg dat Lilian wel zal terugbellen als ze van het toilet is gekomen. Dan de koffers van de band halen. Dit duurt wat langer dan we gehoopt hadden. Maar uiteindelijk zijn ze daar dan toch. Lilian heeft Tasso nog aan de lijn, hij geeft aan bij departure 3 te staan. Wij vanuit de vertrekhal naar boven om naar buiten te gaan bij vertrekhal 3. Na even om ons heen gekeken te hebben zien we hem en begroeten elkaar hartelijk. De koffers in de wagen en op weg naar huis. Daar gekomen worden weer hartelijk ontvangen door Jagdesh en de buren. Ze hebben zelfs voor de voordeur een boodschap neergeschreven: “ Welkom thuis “. Erg leuke verrassing. Binnengekomen blijkt het dat Victor het ook weer geweldig vindt om ons weer thuis te hebben. En zo zit de vakantie er weer op⛱.
Geef een reactie