Het aftellen is begonnen.
Zaterdag 30 juli.
Beverwijk/ Schiphol: De wekker ging lekker vroeg en Lilian duikt direct de douche in en ik ren naar beneden om de het ontbijt te verzorgen en de krentenbollen te smeren. Het is natuurlijk wel vakantie. En geen vakantie zonder krentenbollen voor onderweg. Allerd was lekker vroeg aan de deur, ik kwam net onder de douche vandaan, om ons op te halen en weg te brengen naar Schiphol. Nog enkele dingen snel de koffer in en dan de wagen in en op weg. We worden voor terminalgebouw 2 gedropt en lopen naar het gebouw om in te checken.
Even heen en weer schuifelen want het is toch erg druk, schieten we een medewérker aan om te vragen waar we moeten zijn om in te checken en om de assistentie te krijgen die we aangevraagd hadden bij de ANWB. We worden de andere kant opgestuurd dan die wij in ons hoofd hadden. Die lag in terminal 3. Daar aangekomen is de rij voor het inchecken niet echt noemenswaardig lang. Maar….. je begrijpt het al per moest eerst nog iets ingevuld worden, een app anders mogen we Canada niet in. Duurde en kleine twintig minuten voordat we daar klaar mee waren en was de rij echt wel aangegroeid. Bij het inchecken gevraagd waar we assistentie konden krijgen, aangevraagd bij de ANWB, en daar werden we rap naar verwezen. Ook daar was het druk. De wachttijd voor assistentie liep wel op tot een half uur. De dame van de assistentiebalie raadde ons aan om zelf een rolstoel ?te nemen en naar de douane te gaan. We twijfelde eerst maar nadat ze gezegd had dat gate 17 nog een heel eind lopen was hebben we besloten om toch maar zelf met de rolstoel te gaan. Dit was een openbaring voor ons. We werden overal langs geleid en kregen overal voorrang. De rit was wel spannend voor mij want ik moest er erg aan wennen dat Lilian reed, nou eigenlijk sjeesde door Schiphol. Ik was telkens bang dat ze iemand voor de sokken reed. Voor we het wisten hadden we tijd over om op ons gemak een bak koffie ☕️te halen en deze met een leuk uitzicht op ons toestel✈️ te nuttigen. Bij de gate hetzelfde laken en pak. Als eerste naar binnen om naar onze stoelen te gaan.
We hadden bij het digitaal inchecken gisteren nog de stoelen gewijzigd.
Dit bleek een meesterzet te zijn. Helemaal achter in het vliegtuig op een rij met twee stoelen. Dicht bij het toilet. Wat helemaal niet vervelend bleek te zijn. De vlucht ?ging voorspoedig en op naar Toronto.
Op Toronto aangekomen met assistentie door de douane. Het duurde een tijdje voordat het er was, maar aangezien de afstand die we moest afleggen was dat wel fijn. We hebben een overstaptijd van 6 uur. We gaan eerst eten een fijne steak met friet/ patat en natuurlijk een grote bier, Coors Light?. Na rustig gegeten te hebben door naar de gate. Hier duurde het wachten wel lang. We storten beiden. Het wachten moe kunnen we eindelijk aan boord van het vliegtuig ✈️, we hebben dan nog een vlucht van vijf uur voor de boeg. Die hebben we maar half en half meegemaakt. Zo moe dat we beide in slaap gesukkeld zijn. Op het vliegveld werden we opgevangen door iemand van de HAL en van instructie voorzien om hoe we naar het hotel moesten, per taxi en met een voucher. Hebben wij weer een nieuweling die niet weet hoe hoe het met de voucher werkt. Maar naar een riante fooi van 10 Canadese dollars nam hij hem aan en bracht ons tot voor de ingang van de Pan Pacific Hotel. Een hotel op sjiek. En dat na een reis die in totaal 29 uur heeft gekost, komen we om 00:30 plaatselijke tijd moe aan. Na ingecheckt te hebben gaan we eerst douche om daarna 01:30 als een roos in slaap te vallen.
Zondag 31 juli
Port of Vancouver: De volgende ochtend het bed uit en snel wat zomerkleren uit de koffer gegrabbeld en op naar het ontbijt ?. Dat wordt een onvervalst Amerikaanse ontbijtje met eieren sunny side up. Dan gaan we de dame van de HAL zoeken die labels voor onze koffers ? kan verzorgen, omdat wij ze niet hebben kunnen afdrukken. De koffers worden door de HAL opgehaald van onze kamer en naar de kamer op de boot ? gebracht. Daar hebben we niet mee hoeven te slepen, heel riant. Nadat wij de labels gescoord hadden, gaan we ons klaar maken om te aan te monsteren.
Eerst gaan we naar buiten om het schip te bewonderen en even de benen te strekken. We worden door een Nederlands koppel aangesproken of we Nederlanders zijn en ook met de New Amsterdam mee varen. we beamen dit en zeggen tegen elkaar dat we elkaar nog wel tegen zouden komen. We nemen enkele selfies en nog foto van andere mensen die op de kade lopen.
We moeten opnieuw door de douane ? we gaan dezelfde routine door als op het vliegveld. Drie keer gecheckt of je wel een boarding pass heb en of je wel gezond bent. Dan in een hal wachten tot je aan boord mag gaan van de Nieuw Amsterdam.
Je wordt per rij neergezet en per rij worden de mensen losgelaten om aan te monsteren. Eindelijk zijn wij ook aan de beurt. Hoera ? We zijn binnen! We gaan direct door naar onze hut. Niet te groot maar ook niet te klein. Hierin gaan we het makkelijk uithouden voor de komende dagen. Dan op met het verkennen van onze nieuwe omgeving. Eerst lunchen op het Lido dek, daar is keuze genoeg om uit te kiezen. We beginnen rustig met een salade en nemen als toetje een fruitsalade. Dikke vette aardbeien ? en diverse ? meloenen en natuurlijk ananas ?schijven. Erg gezond dus. Dan zoeken we een plekje op het achterdek onder een parasol ☂️want het is behoorlijk warm. De temperatuur loopt in de middag op naar zo’n 28/ 29 graden. Lilian gaat even het zwembad ? in om af te koelen. Later bestellen we een Alaska 75 bier, dat speciaal gebrouwen is voor de HAL. Om vijf uur maken we ons los van de kade om naar onze eerst bestemming Ketchikan te varen, Dat ging gepaard met het nodige getoeter van de scheepsjournaal. Het achterdek loopt vol met mensen die de afvaart willen meebeleven. Het was zo fijn, dat we zijn gebleven tot aan het avondeten. Even iets anders aangeschoten en op zoek naar de het restaurant.
Hier nemen we een voorafje een soort van garnalen cocktail alleen waren hierin garnalen vermengd met ander zeevrachten en Main cours, Lilian neemt een vleesgerecht en ik een visschotel, en als dessert ?ijs met aardbeien ?.
Na het diner lopen we richting de ‘muziek’ en blijven we nog even hangen bij een live optreden van twee pianisten, daarna naar onze hut, douchen en slapen.
Maandag 1 augustus.
Nanaimo: 6:05hr: ?Jarig, Lekker vroeg wakker, want dan heb je nog wat aan je dag.
Eerst liggen we nog wat na te soezen en gaat de tv aan. We treffen gisteren bij het betreden van de hut een overzicht aan, waarin de activiteiten van vandaag opgesomd zijn. Die nemen we door en ineens ziet Lilian ze dat er wildspotting is op het Lidodek om 6:30. We duiken zo uit bed de kleren in en melden ons om ongeveer 6.50 op het achterdek om nog enkele Orka’s te zien en nog enkele fontijnen van bultrug walvissen. Er zwermen ook enkele zeearenden rond en het is fucking koud. We duiken snel het dek af en nemen een kop thee met twee muffins als starter voor ons ontbijt. We zoeken onze hut weer op. Komen binnen en DN doe ik een ontdekking. Er staat een felicitatie klaar, een taartje met de gelukwensen van de kapitein en een handdoek gevouwen in wat je maar wil zien. Be creative ?. We gaan ons omkleden en klaar maken voor het ontbijt. Het wordt een all Amerika, two jumbo eggs sunny side up, hash brown bacon and toast.
We hoeven van daag niet veel te doen daar dit een dag op zee, cruising The Insiders Passage, om op onze eerste bestemming te komen Ketchikan. We moeten ons dus vermaken aan boord. We gaan eerst naar een presentatie van waar we ons geld kunnen uitgeven aan excursies. Ze bieden verschillende excursies aan tegen verschillende prijzen. We boeken er twee. Voor morgen de Totem Bight State Park & Ketchikan Highlights. En voor Juneau Mendenhall Glasier & Whale Quest. Bij het boeken van de excursies ontmoeten we een Nederlands stel die we reeds op de kade en op de boot waren tegengekomen. We raakte gezellig aan de praai en ontdekte dat ze uit Hoofddorp komen en dat we gemeenschappelijke overeenkomsten hebben. Zoals de school waar hun kinderen op gezeten hebben Vester Havet, en dat zij in een ziekenhuis werkt. Anthony van Leeuwenhoek ziekenhuis. We gaan hierna ieder ons weg en zullen elkaar nog een paar maal tegenkomen. We gaan ons vermaken met dance en muziek en lunch. Dit worden pizza’s op het achterdek met cola. Waarbij we een line dans ? event start. Gegeven door een enthousiaste dansleraar en waarbij iedereen kan aanschuiven.
Het was erg gezellig om naar te kijken tijdens het eten. Hierna nog even rondgekeken op het schip en daarna weer naar het Lido achterdek waar de zon is doorgebroken en we lekker kunnen ontspannen, hierbij schuiven ook onze nieuwe kennissen aan.
Lilian had een tafel gereserveerd bij het Canaletto restaurant. Het eten hier is van een voortreffelijke kwaliteit, de carpaccio is superfijn en we nemen beiden de Grilled Lamb Chops. Met truffel polenta en brood beans. Hierbij een fijn glas Pinot Grigio En als toetje Tirasimu.
Maar deze net op komt er een verrassing uit de hoge hoed de hele bediening kwam om de tafel staan en werd er een grote taart ?met happy birthday voorgeschoteld en begonnen ze in het gebrekkig Nederlands ?lang zal hij leven ?te zingen, en daarna ook in het Indonesisch.
Het taartje nemen we mee naar de kamer en zetten we in de koelkast. We storten ons daarna in het nachtleven van het cruiseschip ?. We kwamen onze “nieuw vrienden tegen en Het werd gezellig en laat.
2 Augustus.
Ketchikan:Vroeg wakker 5:30 ipv 6:30 plaatselijke tijd. Er was één tijdzone die een uur ? achteruit dus eigenlijk hebben we dus uitgeslapen. Omdat we een excursies hebben gaan we snel douchen en ontbijten ? de dubbele jumbo eggs vliegen weer om de oren en de ? spek is weer lekker vet met het boord en als afsluiter een kom serails zullen we de ochtend wel doorkomen.
Op A dek gaan we van boord, je moet je kamerkaart laten scannen als we van boord gaan. We gaan voor het eerst van boord tijdens deze cruise en vragen waar we moeten zijn voor onze excursie. We worden door een officier doorverwezen naar de bussen ?. Bus ? 2 moeten we hebben. Er valt een miezerig ⛈ buitje. De weersverwachting is 50% kans op ?. We hebben nog even tijd om snel nog een ? pet hiervoor te scoren. Zodat ik niet tegen beregende glazen sta aan te staren. We gaan naar onze bus en stappen in het is een half volle bus. En op weg naar Totem Bight State Park & Ketchikan Highlights, krijgen we eerst de Highligts te zien waar we met de bus langsrijden. Zodat we later weten waar we moeten zijn als we later de stad in gaan.
We rijden op de enige snelweg die Ketchikan rijk is naar de State Park waar we een rondleiding over het terrein krijgen. De jongen die deze rondleiding geeft weet boeiend te houden. Weer de bus in worden we later losgelaten op het historische gedeelte van de stad waar we hebben rondgekeken en zijn we langzamerhand weer richting het schip gegaan om een late lunch te nemen.
Die bestaat uit iets warms Lilian neemt Zwitser stoof met aardappelpuree. Ik neem kip met patat. We hebben zo’n trek gekregen door de actie van vanochtend dat we beiden nog een schaal met salade nemen. Hierna gemeld op het achterdek, dat waarschijnlijk een van onze favoriete hangplek is geworden voor een soort van lezing over de Bolt Eagel en aanverwante zeedieren. Niet veel later voegen Wim en Thea zich bij ons. Ze bestellen een fles pinot Grigio en dan wordt wat kouder en besluiten we naar binnen in een van de bars te gaan. Hier wordt het nog heel gezellig en wordt het zo zoetjes aan tijd om aan het avond eten te denken. We komen weer uit bij de diner zaal en eten we kregen een nieuwe kaart.Ik neem een Franse uiensoep vooraf en Lilian nam spicy jumbo garnalen in een tempura. Ik heb de vliesje genomen een soort schnitzel met Parmezaanse kaas. We nemen op aanraden van de ober beiden een chocolade toetje en die was echt apart lekker.
De avond is nog jong dus struinen we het schip af naar vertier. Het was overal een beetje doods totdat we bij de BB King’s bluesbar aankwamen hier kwamen we ook Wim en Thea tegen en hebben een pubkwis gespeeld. Van de 15 vragen en melodieën wisten we er 13 1/2.
Geen winnaars maar oergezellig. Hierna ging de BB Kings Allstar band met zanger en een zangeres tekeer. Het dak ging er vanaf en werd het nog heel gezellig. Thea en Lilian waagde zich op de dansvloer totdat het vrij laat werd en het schip last kreeg van de deining die het ondervond. Dus tijd om naar bed te gaan. Morgen weer een drukke dag in het vooruit zicht.
3 augustus.
Juneau: We konden iets uitslapen vandaag. We gaan aanmeren op een uur of 9/ 9:30. Dit betekent dat we het rustig kunnen aandoen met douchen en aankleden. Dat aankleden was nogal een dingetje. Wat doet het weer en wat trekken we aan? De bewolking hangt laag en het is druilerige. Warme broek en vlies truien aan. We gaan eerst nog ontbijten. De ontbijtzaal gaat om half 10 dicht en we waren echt laat, we kwamen 2 minuten voor sluitingstijd aan. We vroegen ons af of we nog naar binnen mochten. We kregen een bevestigend antwoord en werden naar een tafel begeleid. De bediening had al snel door dat we Nederlands waren, en de goedemorgen en is het lekker vliegen over de tafel, de bediening bestaat hoofdzakelijk uit Indonesiërs en vinden het erg leuk om Nederlands te spreken.
We hebben de vroege tour van de whale spotting. Dit gebeurt met een catamaran die twee dekken heeft en warm is. We nemen de bus en na een 20 minuten durende reis komen we aan bij een dok waar meerdere catamarans liggen aangemeerd en gaan aanboorde.
We nemen de top dek en settelen onszelf binnen. Het is nog heiig en we denken dat dit de beste optie is. Na een snelle vaart naar het gebied waar de walvissen ? foerageren gaat de boot ? langzamer varen en klaart het weer op en komt er ook een zonnetje bij. Het wordt zowaar een lekker temperatuurtje en de walvissen ? zijn ook niet aan te slepen. Het probleem met deze dieren is dat je niet weet waar ze opduiken. Je hebt je camera ? in de aanslag en dan ligt het achterlijke beest aan de andere kant van de boot ?. Nadat we nog verder gevaren te hebben en nog meer walvissen te hebben gezien is het enige beest dat echt heel nieuwsgierig was even poolshoogte nemen en een klein showtje te geven. Een dikke zeeleeuw. Dan wordt het tijd om terug naar wal teug tevoren. Dit gebeurt zowat op volle snelheid, want we moeten de bus ? weer in om naar de gletsjer te gaan om te kijken hoe erg hij al gesmolten is. We zien een tijdpad over enkele tientallen jaren en dan is het toch schrikken hoeveel er al verdwenen is.
Bij de gletsjer komen we Wim en Thea tegen die het rondje andersom doen. We blijven even bij elkaar maar raken elkaar al spoedig kwijt. Zij in de bus naar de walvissen en wij naar de boot. We lopen nog even de Mainstreet op en neer en besluiten dat het mooi is geweest en gaan richting de nieuw Amsterdam. We gaan aan boord en kleden ons om, om te gaan eten. Het eten was zoals we gewend zijn weer erg lekker. Na het eten nog even rondgesnuffeld te hebben voor wat er te doen is, wat niet veel was. Besluiten we om het vroeg te houden dus dat werd naar bed en oogjes toe. Het werd een rustige en lange nacht.
4 augustus.
Skagway: We hoeven weer niet vroeg op en gaan ontbijten in de dinerzaal. We nemen beide een fruitplaat en bouwen onze 3 eggs omelet zelf op, met ham Bell pepper en Franse Gruyèrekaas, twee toast met de orange juice en voor Lilian grapefruitsap. We gaan eerst het dorp verkennen en lopen de mainstreet op en neer. We worden aangefloten door Wim, die ons weer snel in de gaten had. We wisselen snel onze wetenswaardigheden van de dag hiervoor door en dat we elkaar bij de gletsjer uit het oog waren verloren. We lopen al keuvelend door tot we aangesproken werden door een Nederlandse dame, die ons hoorde praten. Dat vond ze namelijk hilarisch en zij vertellende ons dat zij een rondreis per camper maakte, helemaal naar het hoge noorden en dat ze nu op de terugweg waren naar huis.
Nadat we bij de Dock aangekomen waren gingen we uit elkaar en wij gingen een snelle lunch halen en digitaal aanmelden voor de Rainforest bicycle toer. Helaas lukt dat niet, en besluit Lilian naar boven te gaan om ons daar aan te melden. Echter ook daar was niemand aanwezig om het te boeken. Wij snel naar beneden om op de kade, zoals we gehoord hadden te boeken. We zijn net op tijd, er waren nog twee plekken beschikbaar en die waren dus voor ons. We gaan een laagdrempelige fietstocht over goed begaanbaar terrein doen, beetje gravel en een paar bospaadjes en een stukje “snelweg”. De tourbegeleidster geeft uitleg over de fietsen en laat ons eerst wennen. Natuurlijk gaat er 1 eerst op haar bek, met als excuus dat ze alleen maar elektrische fiets gewend is.
Daarna gaan erop pad. We worden door een stadje geleid of eigenlijk de plek waar die had gestaan. De straatnamen stonden nog aangegeven en zo rijden we langs Mainstreet waar niets meer stond, maar toch leuk om te weten, we doen ook nog een kerkhof ? aan waar echter geen mensen begraven waren maar met een herdenkingsplaats was voor ongeveer 70 mensen die omgekomen warenan bij een sneeuwlawine. We rijden rustig terug naar de het busje waarin we hierheen zijn gekomen, mochten nog wat rondlopen en daarna weer richting Skagway. We stappen uit bij de verhuurder van de fietsen ? en besluiten om terug te lopen naar het schip ? i.p.v. ons op het Dock af te laten zetten.
We lopen rustig terug en nemen nog wat foto’s van de omgeving en gaan aan boord. We kleden ons rustig om, casueel, morgen moeten we weer op chic. Eigenlijk hadden wij ons hiervoor niet goed voorbereid, maar het zal ons wel lukken om er goed uit te zien. We lopen naar de zaal waar we gaan dineren. We worden weer verrast over wat we voorgeschoteld krijgen. Eendenborst met een heerlijke sausje en wat frutsels ?als voorgerecht hierna nemen we een spareribs van de chef en potverdikkie wat was die mals en lekker met een zeer smakelijk bqq-saus. Er ligt wat gegrilde groente bij en het is smullen geblazen. Toetje een Pavlova met aardbeien ? en dat was ook weer om over naar huis te schrijven. Na het eten gaan we weer op verkenning uit om de entertainment van de avond uit te zoeken. We enken aan de conferencier, maar besluiten dit toch maar niet te doen, ze kan een heleboel volgen maar de nuances ontglipt je. Dus het wordt toch maar weer BBKings Blues club. Waar we ook weer tegen Wim en Thea aanlopen, ze komen bij ons zitten in de boot (bank) die we voor ons alleen hebben. Het werd een gezellige en attractieve avond, veel geschreeuw( ? gezongen ) en gedanst. Het werd de avond waar we het laat maakte.
5 augustus
Glaceer Bay National Park: Vrijdag het wordt een rustige vaardag, we gaan zes zeeleeuwen en 1 zeeotter ? zien en een aantal walvissen, althans Lilian heeft ze gezien. Maar eerst ontbijten we zijn ons aan het verdiepen in het menu en komen uit bij Belgische wafel met diverse truitjes, fruitplaat met Swiss Yoghurt. We gaan nadat we terug naar hut zijn geweest naar het lidodek om naar de gletsjer te kijken. Het is er nat en een koude wind blaast over het bijna verlaten dek. We bedachten dat je op de promenade dek je droog en uit de wind kan komen. Hier beleven we de gletsjer. Het is zo koud dat we besluiten een warme lunch te gebruiken. Penne met bolognese saus en een frisse salade.
Ik ben na de Glasierbay lunch op bed gaan liggen. Ik ben vanaf dag twee niet helemaal fris. Hoofdpijn veel KVS en keelpijn. Lilian gaat het dek op en ziet hier walvissen en andere zeedieren. In de middag enkele aspirine genomen zodat ik weer een beetje vooruit kan.
Als diner hebben we tijgergarnalen met een pittige saus. Dan volgt snel de eend nog iets erg lekker en als toetje de chocolade mouse, lavataartje.
Dan gaan we opzoek naar vertier. We lopen naar George en Luna a.k.a. Mildred. Die waren niet aanwezig en lopen we terug naar de BBKingclub. We zijn echt fans geworden. De all Stars hebben 4 nieuwe fans. Thea en Lilian hebben gedanst en en Wim en Co hebben aangemoedigd. Het eerst nog lang onrustig in de club.
6 augustus.
College Bay: Het wordt weer een vaardag, vandaag gaan we de universiteiten bay in. Maar eerst wakker worden en ontbijten, ondertussen weten we al aardig de weg op het schip en lopen we de kortste route naar de eetzaal voor een voortreffelijk ? ontbijt ?. We nemen onze bijna gebruikelijke. Plate of fruit, yoghurt met allemaal verschillende fruitjes en natuurlijk de butter Milk pancakes met warme Maple Sirup. Het smaakt weer voortreffelijk en we nemen daarom de tijd om dit op ons gemak op te eten. samen lopen we naar onze hut om de tandjes te poetsen en om ons te orienteren op wat we gaan doen. Aangekomen in de hut staat de televisie aan. Bij het openen van de deur vraag Lilian of ik de tv niet heb uitgedaan? tot onze verrassing ligt er iemand op ons bed. de zoveelste handoekfiguur. Deze zat met mijn zonnebril op naar de tv te kijken.
Bij het lunchen komen Thea en Wim tegen. we raken aan de praat en voordat we het weten is het al laat. Wim weet dat het Happy Hour is in de Ocean Bar. we zetten hier ons gesprek verder met een goed glas wijn. Eerst zouden we een fles doen maar die viel niet in het Happy Hour tarief, dan maar losse glazen. We besluiten om samen naar de College Gletsers te gaan kijken en daarna gezamenlijk te gaan dineren. Het kijken naar de gletsjers doen we op het voordek. De wind komt sterk van schuin van voren over de gletsjers aangezeild, en het is focking koud. Lilian en Thea staan constant te fotograferen terwijl Wim en ik de luwte proberen te vinden. We ontdekken een nis waarin we uit de wind kunnen staan en bewonderen van hieruit de omgeving. Als we genoeg hebben gezien en gefotografeerd ?? besluiten we dat het tijd is om te gaan dineren. Dus omkleden en een tijd afgesproken hoe laat we bij het restaurant zouden zijn. Dit wordt ? half acht. Natuurlijk zijn wij weer de eerste en gaan even terzijde zitten om op Wim en Thea te wachten. Dat duurde niet lang of daar kwamen ze al aan. We krijgen een tafel toegewezen en nemen plaats. We bestuderen de kaart en de beslissing is snel gemaakt. We nemen vooraf een trio van sushi en daarna een prime rib. Wim snijd hiervan de vetrandjes ervan af want daar heeft hij een hekel aan. Bij ons verdwijnen de vetrandjes als sneeuw in de zon in onze snaveltjes. Als toetje nemen we de Hazelnoot schuim taartje, erg lekker. na nog een kopje koffie staan we op en lopen naar de piano bar om te kijken of George en Mildred er zijn, maar helaas er was niemand. We schuifelen door naar de Main Stage en waarempel, daar zitten ze in een musical achtige omgeving aan twee piano’s te tokkelen. We nemen plaats en bekijken het laatste gedeelte van hun voorstelling. Dan besluiten we naar onze kamers te gaan want we moeten de koffers voor elf uur buiten de hut klaar hebben staan gelabeld en al. Het wordt een vroegertje morgen. In de vroege ochtend 8:00hr worden we ontscheept en gaan we per touringcar naar het Denali Park. Een busrit van 8 uur waarin we onderweg nog gaan lunchen in een echte vreetschuur.
7 augustus
Snel aankleden en ontbijten in het Lido restaurant en dan snel naar de hut tanden poetsen en klaar zitten. Met militaristische preciesie worden we opgeroepen om te ontschepen. We worden uitgezwaaid door d bemanning en doorgestuurd naar de bus/ touringcar (oude Greyhound bus. Dan gaan we opweg. Eerst moeten we door een tunnel met 1 wegdeel. Hierover moet, tegemoet komende verkeerd waaronder ook de trein. Hier hebben we een wachttijd van 10 minuten voordat wij mogen.
We rijden langs Anchorage , waar we drie dagen later van zullen vertrekken. de eerste gedeelte van de busrit loopt voorspoedig. We hebben een plaspauze bij een soort van souvenirswinkel waar zich een behoorlijke rij voor het toilet ontwikkeld. Nadat we geplast en gepoept hebben gaan we voor korte tijd weer op pad om hierna bij de vreetschuur te stoppen voor de lunch. Dit was eigenlijk ook wel weer leuk en lekker.
Om hierna in een stuk naar het park te rijden. Aangekomen in Het Denali State Park worden we voor het gebouw waar we verblijven uitgeladen. Tot onze vreugde staat de koffer van Lilian al in de kamer, die van mij laat op zich wachten maar is door de tag al gelokaliseerd en is op het park aanwezig. Samen met Wim en Thea verkennen we het resort. We checken de eetgelegenheden, want het wordt ook weer tijd om iets in de verbrandingsoven te stoppen. We gaan via een ” winkelpleintje” met souvenirwinkeltjes naar het hoofdgebouw waar het restaurant zit. wij kijken of er plaats is maar de wachttijd om aan tafel aan te schuiven is zodanig laat dat we ons niet laten registeren voor deze avond maar wel om al te reserveren voor morgen avond. Hierdoor belanden we in de bar, waar het gezellig druk is. Er staan net mensen op en wij nemen hun plaats in. Een leuke tafel in de hoek van de bar.
We bestellen ieder iets te drinken. Dan zien we in ons ooghoeken iets te eten voorbij schieten wat er erg lekker uitziet. Het blijkt een voorgerecht te zijn bestaande uit twee smiezen met vlees en wat groen erbij. Dat willen wij ook en aangevuld met frietjes hebben we toch een lekkere maaltijd. bij het afrekenen gaat het toch weer mis. Ze accepteren Apple Pay niet en niet voor de eerste keer moet Wim het voor ons voorschieten. Met een tikkie wordt dit achteraf verrekend. We lopen op ons gemak terug naar onze hotelkamers en gaan vroeg naar bed, het was een lange en vermoeiende dag met al dat gereis.
8 augustus
Op het McKinley Chalet Resort wakker geworden gaan we samen met Wim en Thea ontbijten. Dit is een buffet waar je zelf kan beslissen of je een koud of warm ontbijtje wil. Wij gaan voor een warm en koud tegelijk, lekker afwisselend. Hierna gaan we ieder onze weg. Wij willen het terrein om het resort verkennen en willen niet Wim en Thea ophouden doordat ik iets trager vooruit kom.
We lopen naar een punt waar je het resort verlaat en uitkomt bij de rivier die hierlangs stroomt. bij de oever aangekomen nemen we foto’s en daar komt ineens een raft voorbij. we zwaaien naar elkaar en we lopen langs de oever door naar een kant waar we niet verder kunnen en weer op het resort belanden. Opweg naar de doorgaande weg waar enkele winkeltjes en eettentjes zitten komen we Wim en Thea tegen die daar aan het winkelen waren. Het is bijna lunchtijd en ook moeten we zodra de bus in voor onze excursie in het Denali state Park besluiten we om bij de Subway die verderop zit een lekker broodje te scoren. we gaan terug naar ons verblijf om ons gereed te maken voor de bustour door het park. Lilian en ik besluiten om onze lunch op de kamer te gebruiken en gaan hierna naar de hal van het gebouw om te kijken of het al zover is om in de bus te klimmen om naar het hoofdgebouw te gaan waar de tour start.
Daar aangekomen moeten we even wachten voor die bus komt, daarna worden we op een lijst afgevinkt om in de bus te mogen plaats nemen. De rit door het park is adembenemend en onderweg worden verschillende wilde dieren gespot waaronder twee Grizzly beren, rendieren en grondmarmotten.
Terug op het resort kleden we ons om voor het diner. we komen aan en worden direct herkend door de dame achter de balie dat we gereserveerd hebben. Dit komt door Wim die echt een opvallend persoonlijkheid heeft. We bestellen een bestellen een lekkere fles witte wijn en Wim en Thea gaan voor hetzelfde gerecht dat ze gisteren in de bar hadden genomen met als toevoeging een salade en weer frietjes. Lilian en ik nemen ieder een Kip ovenschotel met natuurlijk spruitjes erbij. Maar wat een teleurstelling voor Wim en Thea, waar gisteren het vlees uit twee spieren bestond is deze nu teruggebracht naar 1 enkele spies met de verklaring dat er nu meer vlees aanzit. Twijfelachtig maar toch. Volgens Wim en Thea was deze weer net zo lekker als gisteren. We sluiten af met een toetje.
En gaan tevreden naar onze kamers terug, want morgen is het weer vroeg dag met as opdracht weer onze koffers op tijd buiten te zetten zodat deze weer opgehaald kunnen worden als wij liggen te pitten.
9 augustus
Vroeg op om naar de trein te gaan. Echter wat een verassing SNEEUW! Er was ons verteld dat de weersvoorspelling sneeuw zou brengen, maar om het dan ook daadwerkelijk te zien sneeuwen in augustus is toch bijzonder. we lopen als kinderen van de sneeuw te genieten op weg naarste ontbijt. Lekker dollen. Leuke foto’s geschoten en lekker gegeten.
we worden door het transportbusje naar de centralehal van het park gebracht waar we overstappen in een touringcar om ons naar het treinemplacement te vervoeren. Alles is weer zoals we de laatste tijd gewend zijn tot in de puntjes geregeld en worden we opgedeeld per coupé. Het duurde even totdat de trein eraan komt. Dit is zoals je kan verwachten een huge/ hele grote trein met dubbeldeks coupes. Natuurlijk komen we samen met Wim en Thea in de coupé te zitten. De coupé heeft een Panoramadak wat een heel luchtig gevoel geeft. Het wordt een hele mooie maar ook lange rit. Veel natuurschoon en lunchen doen we ook op de trein. Hiervoor is onder de zitplaatsen waar wij zitten een restaurant met keuken ingericht. Alleen duurde het ietwat lang voordat wij mochten lunchen, we waren al bang dt wij vergeten waren, maar uiteindelijk mochten we toch. Aan het einde van de rit terwijl we al in Anchorage waren binnengereden zagen we toch nog enkele stads-elanden lopen. Een magnifiek gezicht was dat.
Vanuit de trein werden we weer in een bus gezet en afgeleverd in het Hotel waar wij de nacht zouden doorbrengen. We kregen een leuke kamer in een ietwat verouderde Hotel, Het westmark Anchorage Hotel. We gaan met ze allen naar beneden om snel een diner te pakken, want wij moeten vroeg op om precies te zijn gaat de wekker om 02:45 hr. Beneden aangekomen blijkt het restaurant van het. hotel dicht te zijn. Dus gaan we de straat op om iets te zoeken. Het eerste restaurant die we aandoen zit vol en heeft na 2 uur pas plaats voor ons. Dus lopen we door. Bij het tweede etablissement likt het erop dat we weer misgrijpen, maar ze hebben twee gedeelten een restaurant, die stampvol zit en een bar waar je aankan schuiven aan publieke tafels. En daar komt net een plekje voor vier personen vrij. We zitten hier met nog een stel. Dat blijkt naderhand als ze weggaan inwoners van de stad te zijn. Lilian en Ik bestellen een licht plaatselijk biertje terwijl Wim en Thea aan de wijn gaan. we bestellen met ze alle een hele fijn Zalm schotel en die was zeer smakelijk. Dit was dus de laatste keer dat we met ze vieren waren.
Thea en Wim Hadden een latere vlucht met twee overstappen en wij die vroege met 1 overstap in Minneapolis-Saint Paul International Airport. Het was zeer gezellig gezelschap en we nemen daarom hartelijk afscheid met de belofte om na de vakantie nogmaals elkaar te ontmoeten.
10 augustus
Om kwart voor drie gaat de wekker, koffer buiten de deur gezet en douchen en ontbijten. dit is voor beiden een appel. Ons vliegtuig vertrekt om 6:15hr en we moesten 2 uur van te voren op het vliegveld zijn. na gedoucht te hebben op een holletje naar beneden om in de bus te stappen die ons hiernaar toe brengt. We dachten als laatste de bus in te stappen, maar gelukkig was er nog een familie die aan kwamen hollen om mee te gaan. Na een korte rit worden we gedropt bij het vliegveld en gaan we inchecken. Tijdens het inchecken worden we aangesproken door een vriendelijke supervisor die aan ons vroeg of we samen reisden? Wij beamen dit en ze zegt tegen ons dat als we bij de gate zijn we bij haar moeten melden. Het blijkt namelijk dat we niet naast elkaar zitten. Bij de gate aangekomen zien we de dame die ons had aangesproken staan en we gaan naar haar toe. Ze herkende ons direct en haalde twee tickets uit haar zak die ze aan ons gaf. En zo zaten we toch naast elkaar in het toestel. We hebben nog geen tijd voor ontbijt omdat we vrij vlot door naar het vliegtuig moeten en na een korte vlucht van vierenhalf uur komen we aan op Minneapolis Saint Paul International Airport. We hebben ruim de tijd om over te stappen en gaan hierdoor op zoek naar iets te eten. We scoren eerst een aardbeien yoghurt met iets te drinken en na dit genuttigd te hebben gaat gaan we zitten. Lilian gaat een kleine boodschap doen en bij terugkomst vraagt ze of ik trek heb in pizza. Natuurlijk heb ik nog plek voor een pizza en we kopen voor ons beide een punt. dit maakte onze brunch helemaal af. We houden op de app onze koffers in de gaten. Het is namelijk wel de bedoeling dat ze met ons meevliegen naar Amsterdam. e gaan eerst nog naar de balie bij de gate of we naast elkaar konden zitten. We laten onze instapkaarten zien en worden gerustgesteld dat we al naast elkaar zitten. Bij het boorden komen we erachter dat we in de middenrij en in het midden zitten. Zowel de stoel naast Lilian alsook die aan mijn kant nog niet bezet zijn. Het duurde vrij lang dat er iemand naast ons komt zitten. Een Amerikaanse dame die naast mij plaats neemt. Het toestel is bijna vol, als blijkt, tot onze grote opluchting, dat de stoel naast Lilian onbezet blijft. We installeren ons voor de vlucht en zetten het entertainment systeem aan. De dame naast mij krijgt haar scherm niet aan (blijkt defect). En ik bied mijn stoel aan, Wij kunnen namelijk naar rechts opschuiven, die stoel is namelijk nog steeds onbezet. Ze neemt dit voorstel direct aan. We zitten nu aan het gangpad wat ons bevalt daar we zo makkelijk zonder iemand te storen naar het toilet kunnen.
Met een staartwind zijn we in een kleine acht uur aangekomen op Schiphol. Snel gaan we door naar de bagageband om onze koffers op te pikken. Ik had namelijk al in de telefoon gekeken dat deze meegekomen waren en naar de band gebracht waren. Dus we hadden in no time onze koffers en verlieten in een opperbeste stemming de aankomst hal uit. Nu nog de treintickets kopen voor de laatste etappe naar huis.
EINDE VAN EEN DROOMREIS