Hallo wereld, Co & Lil gaan op vakantie.
We hebben een reis geboekt van Amsterdam naar New York waar we drie nachten verblijven en hierna van JFK naar Orlando Florida doorvliegen om hier een huurauto op te pikken en dan door te rijden naar Hotel Plantation aan Crystal River. Hier verblijven we ook drie nachten en rijden dan naar Sarasota. Hier logeren we in Sand Castle Resort. En hier slapen we ook weer drie nachten om dan terug te rijden naar Orlando om de terugvlucht naar Amsterdam te nemen.
New York 24 april
Moe, we lopen voor de tweede maal onze kamer in bij The New Yorker.
Wat een dag! Vanochtend begon toch vrij vroeg met een wekker die om kwart over zes afliep.
Lil douchen en ik een ontbijt in elkaar frommelen. De laatste dingen in de koffer de katten nog een knuffel en in looppas naar de trein! Nou dat werd natuurlijk ook weer een verhaal. Kaartje kopen dat ging niet, de pinautomaat van de NS had kuren. Zonder kaartje de trein in. In de trein direct naar de conducteur gelopen en het geval uitgelegd. Bij het eerst volgende station een kaartje kopen was zijn antwoord. En wacht u dan op ons, vroeg Lilian mierzoet aan hem. Hij keek verbaasd. Natuurlijk niet, zei hij! Maar hoe moet het dan als ik hierdoor mijn vliegtuig mis.
Oeps daar had hij niet van terug. Toen mochten we tot Sloterdijk zwart rijden en daar een kaartje kopen. Kwamen we toch ruim op tijd op Schiphol aan. Tjonge jonge wat was het druk. Eerst inchecken, bagage afhandelen en dan door de douane, wat eigenlijk het langst duurde (totaal anderhalf uur bezig). Toch hielden we tijd over om een broodje en koffie te scoren. Voordat we gingen boarden, daar zat ook een vertraging van drie kwartier in. Maar wegkwamen deden we. Na een goede vlucht met weinig bijzonderheden kwamen we om 16:10 aan, na weer enige vertraging in de lucht want ook daar kan je in een file terecht komen. Dan komt de US Customs aan de beurt…. we hadden weer een wachttijd ingecalculeerd maar tot onze verrassing verliep het land inkomen zeer soepel en gladjes.
Doordat we verleden jaar het land al een keer binnen waren gekomen stonden we ineens tussen de locals en liepen we zo door! De koffers waren ook al als een van de eerste op de band en konden we eerst met de Skytrain en dan overstappen op de Subway (metro) en dan bij Penn Station eruit omhoog en hoppa loopt je het hotel voorbij omdat je er reeds voorstond. Terug lopen en inchecken, het is dan al over zessen, met trek in de buik naar buiten om toch iets te eten. Vonden we direct om de hoek ” The Five Guy’s ” dus een hamburger en patat! Hierna konden we het niet laten om toch nog even naar Time Square te gaan. Erg leuk, hier merken dat we toch wel moe zijn, dus snel het hotel opgezocht, nog even tv kijken en dan naar bed. Op naar morgen!
New York 25 april
Kwart over zeven worden we wakker na een goede nachtrust, oh wat waren we daar aan toe. Douche en dan naar de Tick Tock de diner waar we een echt Amerikaans ontbijt namen. Eggs over easy with bacon, potatos and wheat bread en een grote ☕ koffie! Naar boven tanden poetsen en dan op weg om oude herinneringen ophalen. Hiertoe besloten omdat het niet het mooiste weer is. Af en toe regen en echte buien??☔. Eerst gewoon een stukje lopen om echt de sfeer weer op te nemen en zo komen we al snel bij de Empire State Building. Daarna komen we langs de Public Library, hier hebben we een tour genomen genomen. Echt een indrukwekkend gebouw met mooie leeszalen en gangen. Aan de overkant van de bieb staat het St Patrick Cathedral, waar we ook binnen hebben gekeken. Hierna doorgelopen naar Grand Central Terminal. Ook echt een aanrader als je in de buurt ben. Bij dit treinstation heb je een foodcourt als ook een freshmarket, die het bezoeken waard zijn. Doorgelopen naar Rockefeller Plaza waar we op de begane grond, waar je kunt winkelen, hebben gegeten. Best iets gezonds een pittige ? avocado sandwich, met organische koffie. Het valt ons toch erg op dat de New Yorkers veel gezonder zijn gaan eten! Erg leuk om te zien dat ze de goede kant opgaan met al die gezonde deli’s. Op weg naar de Trump Tower, die kan je natuurlijk niet overslaan. Wat je ook van de goede man vindt! Helemaal naar boven met de roltrap om even op de public garden op de Trump Tower te eindigen. Op de terugweg naar het hotel toch nog even doorgelopen naar Central Park. Op dit moment begint het weer aardig te regen. En net op tijd zijn we in het hotel wanneer het echt even heel slecht wordt. Hier even op de app ? gekeken en wat blijkt tot vanmiddag hebben we al 12,5 kilometer gelopen. Oh en dan was er ook nog iets met geld pinnen. Dat lukte al twee dagen niet. Wij nog bij een employee vragen waarom wij de transactie niet goed konden afronden, terwijl hij het e.e.a. staat uit te leggen begint er bij ons een lampje te branden. Je moet natuurlijk wel je pinpas instellen voor de USA ??! In het hotel aangekomen gaan we eerst chillen voordat we weer de hort opgaan voor ons avondeten! Het plan is Lilian d’r favoriet, de Outback. We gaan zien of we die gaan halen. Anderhalve uur later, nou dat ging het niet worden dus, Bij buitenkomst regende het zo hard, heb zelfs mijn bril af gedaan omdat ik niets meer kon zien, dat we besloten om de drieëntwintig minuten durende wandeling naar de Outback niet te doen. Dan maar naar een Italiaan. Ook dat was dus te hoog gegrepen! Het werd een Ierse pub, en dat was helemaal niet verkeerd, Lilian had iets met kip en penne in een heerlijke saus en ik nam kippenborsten met champignons en spinazie met aardappelpuree. Echt goed gegeten. Dus op naar het hotel voor een douche en een warm bed en op naar morgen!
New York 26 april 2017
wat een dag, bij elkaar hebben we 16,6 kilometer lopend afgelegd. Het begon allemaal, zoals we gewoon zijn bij de Tick Tock. Lekker ontbijtje genoten en terug op de kamer even doorgenomen wat we deze dag zouden gaan doen. Het weer werd gelukkig beter dan het gister was, na half tien was het droog. Dus met gezwinde spoed op naar de eerste hoogtepunt van vandaag. De High Line Park, als je in de buurt bent dan mag je dit echt niet overslaan. Wat een leuke wandeling en ervaring. De plaatjes die er geschoten kunnen worden, zijn echt uniek. Bij de 16th street zijn we eraf gegaan. Na een korte wandeling komen we bij de oude Oreo Fabriek aan in de Meat Packing District. Het heet nu de Chealsea Market. Erg gezellig met allemaal eet gelegenheden en bakkerijtjes en visrestaurants en van alles en nog wat en allemaal in het oude gebouw. Na hier rondgekeken te hebben besloten we af te zakken naar One World Trade Centre. Hier kwamen we door de wijken West Village en TriBeCa. We waren op slag verliefd op deze wijken. Hier konden we onszelf wel zien wonen. Wat een leuke townhouses waren daar te koop.
Doorgelopen komen we aan bij Ground Zero, met zijn indrukwekkende memorials monumenten.
Grote bassins waar in het midden nog een vierkant bassin is waarin het water verdwijnt. Je hebt een South en een North bassin. Het One World Center gebouw zijn we binnen gegaan, eerst met het idee om misschien naar de observation deck te gaan maar het gebouw stond in een wolk met zijn top. En $ 37,00 per persoon te betalen en niets te kunnen zien vonden we toch echt zonde van het geld. Daarom zijn we een Mall ingelopen die aan de overkant van het OWTC gebouw lag. Een joekel van een Mall met een gigantische food court. Hier konden we het niet vinden. Onder de weg door zijn we naar de overkant gelopen en kwamen we in een andere Mall terecht het Oculus. Helemaal in het wit uitgevoerd, weer zo’n indrukwekkend gebouw. Hier hebben we enige tijd doorgebracht en enkele selfies genomen. Hierop besloten we naar de Staten Island Ferry te gaan. Maar eerst waren we toe aan het versterken van de innerlijke mens. De hongerklop sloeg genadeloos toe! Pizza slices moesten het doen met een medium CocaCola. Daar kwamen we van bij. Dus op weg naar naar de ferry’s. Wat een drukte in de inschepingshal. We zagen eerst hoeveel mensen van de ferry’s verlieten voordat wij erop mochten. Snel een plekje gezocht op een buitendeck zodat we uitzicht hadden op New York op weg naar New Jersey! Erg leuk om te zien, ik heb het op film gezet, enkel jammer dat het weer weer tegen zit en het mistig wordt, zodat de skyline van New York minder indrukwekkend is! Aangekomen in New Jersey worden we verzocht het schip te verlaten en als je terug naar New York wilt, weer in de inschepingshal te wachten voor boarding. We konden direct weer op de boot. En zo zonder vertraging richting New York. Op de terugweg was het nog mistiger geworden. Aangekomen waren we eigenlijk een beetje te vermoeid om terug te lopen, wat eigenlijk ook geen optie was, te ver om te lopen. Dus namen we de Subway en met Lijn 1 teruggereden. Lilian wilde nog een foto nemen op Time Square, zo dus stapte we een halte later uit dan moest om bij het hotel te komen. Op Times Square aangekomen was het er stampvol, zoveel mensen hadden wij hier de afgelopen dagen niet gezien. Het was gewoon niet leuk meer. Lilian nam de foto die ze wilde hebben en daarna liepen we naar het hotel terug met een tussenstop bij Macy’s. Daar naar binnen gegaan en we kwamen beiden tot de conclusie dat dit geen succes was. Moe moe moe! Dus door gestrompeld naar het hotel. Op de hotelkamer uitgevloerd op het bed geploft, we hebben ons geen moment meer bewogen. Avondeten, tja dat stond ook nog op het program. Zodra we weer een beetje tot ons zelf waren gekomen, besliste we dat het niet te ver van het hotel mocht liggen dit ivm de vermoeidheid. Dus weer geen Outback, maar dit keer kwamen we uit bij Chef Yu. Een Kantonese chinees restaurant. Dat was een zeer goede keus van ons, we begonnen met egg spring roll. Lilian nam beef met bamboescheuten, en peultjes, ikzelf knapperige orange beef met witte rijst. Erg lekker. Bij het hotel aangekomen even bij de conciërge nagevraagd hoe vroeg we naar het vliegveld moesten, zodat we onze vlucht naar Orlando niet missen. Het opstaan werd na dit gesprek met een uur vervroegd. Boven gekomen douchen en naar bed.
27 april 2017 – New York <> Crystal River, Florida.
Koningsdag: Heel vroeg opgestaan, het was wel 5:30! Douchen aankleden en snel naar beneden voor ontbijt ?. Ruim een half uurtje en dan naar boven om de tanden te poetsen koffers reisklaar te maken, uitchecken en naar de Subway kaartjes kopen en natuurlijk de weg vragen welke kant we op moeten voor JFK AirPort. Een behulpzame politieagent of zoals ze daar zeggen officer, doet de gate open voor ons zodat we met de bagage door kunnen lopen en wijst welk perron we op moeten naar het vliegveld. We stappen op de E1 ?en tot het punt waar we over moeten stappen op de Airtrain ?naar JFK. Kleine verwarring, we dachten dat het de eindhalte was, maar het was de voorlaatste halte. Een aardige mevrouw attendeerde ons en we stapten net op tijd uit!
Dan met de airtrain naar terminal 2. Daar aangekomen ziet het er wel erg stil uit. We besluiten heel eigenwijs nog een halte verder te gaan. Maar terminal 2 was goed, alleen moet je dan wel de goede uitgang nemen. Dan kom je in de vertrekhal. Tja, dit moet je ook maar weten.
Dan inchecken, door de security en wachten op vertrek.?. Dat ging probleemloos, het was een prettige vlucht zonder al te veel hobbels?. Bij ?aankomst in Orlando viel het gelijk op dat de temperatuur ietwat hoger is dan in New York. De koffers waren ook snel op de band, die er weer afgegrist en door naar de autoverhuur. Voucher afgeven en naar de parkeergarage waar onze midsize auto klaar stonden. We konden uit verschillende merken kiezen. Het werd voor ons een VW Jetta. Een mooie zwarte. We installeerde ons in de auto en gingen goedgemutst naar de uitgang waarna een laatste controle plaats zou vinden en we dan de weg op mochten. Bij het uitrijden van de parkeergarage bemerkte ik dat het olielampje van de wagen ging branden. Ho, wacht even, zo ga ik niet op pad. We voegden ons in de rij voor het uitrijden en ja hoor, de verkeerde rij genomen. Een super snelle Chevrolet Camaro bezorgde heel wat problemen en de manager werd erbij geroepen. Intussen was Lilian al uitgestapt om ons probleem te duiden. Was Allright zei de medewerker en ze kwam kijken. Ze zei dat de manager langs zou komen. En de zaak zou bekijken. Nou dat was dus zo, hij kwam, zag en gaf voor het ongemak maar direct een upgrade. Eerst vroeg hij in wat voor auto we thuis reden. Een Mercedes zei ik waarheidsgetrouw. Hij keek bedenkelijk en knikte. “Rij maar rond naar de innameplek en zeg dat het een omruiling ipv inname is en kom dan naar mijn kantoor voor de upgrade”. Zo gezegd zo gedaan. Omgereden auto ingeleverd en naar zijn kantoor gegaan. Nou een Mercedes had hij niet, maar wel een Audi Q3. Prima deal en we gingen met de sleutel naar onze luxe rentalcar. Wat een toffe auto om mee te rijden, echt een limousine. Onder weg naar Crystal River eerst nog het een en ander bij een supermarkt gekocht. Coca Cola, chips, water en bananen. Na nog een half uurtje rijden komen we bij de Plantation aan. Eerst inchecken en dan naar het zwembad. We blijken een super de luxe kamer te hebben, en ontdekken een kaart met een fruitmand op deze kamer. Ik terug naar de receptie om te vragen of we niet de verkeerde kamer hebben gekregen en laat ze de kaart zien en vertel over de fruitmand. De dame achter de receptie duikt de computer in en vraag quasi nonchalant of mijn naam Jacobus is? Ik antwoord bevestigend! Ze zegt: ” Bedankt voor het terugbrengen van de kaart en veel plezier met het nuttigen van de mand”. Ik bedank haar en loop terug naar de kamer. Snel omkleden om nog een uurtje aan het zwembad te liggen. Daar aangekomen worden we begroet door Monique en familieleden. Dat was grappig! Na wat wetenswaardigheden te hebben uitgewisseld, nemen we een foto om aan de andere collega’s te kunnen bewijzen dat we elkaar zijn tegengekomen. Hierop gaan we uit elkaar en nemen Lilian en ik een duik in het lekkere water van het zwembad. Na nog wat van de laatste zonnestralen te hebben gelegen, gaan we naar onze kamer om ons om te kleden om bij Cody roadhouse te gaan eten. Bij Cody’s aangekomen treffen we opnieuw Monique en familie aan. Na enkele foto’s van onze beide familie te hebben genomen, is altijd leuk, hebben we een grote bier en een roast stuk besteld en genoten van het heerlijke eten. Daarna naar het hotel voor koffie en een douche en dan slapen! Op naar morgen.
28 april 2017, Crystal River, Fl.
“Uitgeslapen” kwart over zes wakker en dan nog lekker nasukkelen, weten dat je niet hoeft te haasten. We hebben beide het gevoel dat we kleine miljonairs zijn. Een mooie grote kamer en een luxe auto voor de deur. Super toch. Na eerst een kopje thee genuttigd te hebben en gedoucht te zijn besluiten we te gaan ontbijten bij Granny’s Kitchen. Na de korte rit neemt Lilian een Granny special, een omelet gevuld met ham kaas en paprika met twee stuks toast, ikzelf heb ouderwets twee eieren over easy met bacon and hash brown met twee toast! Het was gewoon weer ouderwets genieten daar. Op de weg terug besluit Lilian om door te rijden naar het strand die aan het eind van de weg zou bevinden waaraan ons hotel zich ligt. Na een kwartiertje rijden doemt er aan de linkerkant van de weg een public beach op. Wij natuurlijk uitstappen en staan we aan een keurig aangeharkt stukje strand met meerder plekken die overkapt zijn zodat je daar lekker van het water en strand kan genieten en toch niet de gehele dag in de volle zon hoeft te zitten. Er waren ook enkele barbecue plekken. We lopen naar de waterlijn en ontdekken dat het krioelt van de kleine krabbetjes en andere waterdiertjes. Plots zien we behoorlijk grote vissen uit het water springen. Verderop is er een houten pier. Waar mensen staan te vissen. Hoe komen we daar? De oude toegang vanaf het strand is geblokkeerd en afgeschermd door houten latten en een bord dat deze is afgesloten. Dan terug naar de weg en hier een stukje doorgelopen te hebben komen we wij de opgang van de pier terecht. We lopen de pier op die een mooie uitkijk geeft over het water en het strandje. Plotseling wat rumoer en wijzende mensen op het strand, ja hoor daar een dolfijn die aan de kustlijn aan het jagen en springen is. Wat een ontzettend leuk gezicht is! We waren op weg gegaan om enkel te eten, daardoor had ik mijn camcorder niet meegenomen, wat ik jammer vond, het was echt een leuke locatie om een paar leuke plaatjes te schieten. We besluiten om er morgen weer ernaar toe te rijden, maar je weet het maar nooit met ons! Op de weg terug naar de Plantation hebben we het erover, dat we in dit deel van Florida wel zouden kunnen aarden, en er worden een paar leuke bouwlocaties aangeboden, bij het hotel aangekomen besluiten we om de rest van de ochtend bij het zwembad door te brengen met wat zwemmen en lezen! Na wat gegeten te hebben op de kamer, iets gezonds fruit en zo, besloten we het Historic Centre van Crystal River te bekijken. Dat viel enigszins wat tegen: authentieke huizen die omgebouwd waren tot prullaria winkels. We vragen aan een van de medewerkers over de Three Sister Springs. We worden door haar naar het stadhuis gestuurd. Daarnaast zat een infocenter van de Three Sister Springs.
Hier wilde ze ons gelijk een ticket verkopen om met een trolley wagentje, erg toeristisch, naar de Sisters te brengen alwaar er nog een zeekoe aanwezig was met haar kalf. Onder het mom om morgen dat ritje te maken slopen we de tent uit. Op naar een archeologisch museum, dat was onze volgende optie. En dat was wel weer een leuke ervaring. Het betrof een plek waar de indianen van Florida zo’n 500 jaar BC een heilige plek hadden waar mystieke ritten op zelf opgeworpen heuvels van zeeschelpen werden uitgeoefend. Na hier enige tijd te hebben vertoefd, wilde we naar het hotel terugrijden. Het was ondertussen alweer half vijf. In de auto zegt Lilian dat ze verderop nog naar een boottocht wilde kijken die aan de zelfde weg lag waaraan de afslag van het archeologische park zat. Dus gekeerd en naar de Visitor Centre gereden. Navraag leverde de informatie op dat zij op bepaalde dagen tochten organiseerde, maar dat er morgen niet gevaren wordt. Maar hij wees wel op een vaartour die dertig minuten verder gehouden wordt. We denken erover na of dit gaan doen. Terug in het hotel nog even geoefend met mijn nieuwe website. Chips gegeten en wat gedronken. Daarna bleek het al snel weer etenstijd te zijn. Omkleden en naar onze favoriete restaurant. Daar weer een heerlijke steak met salade vooraf en natuurlijk een Bud Light. Terug in het hotel nog even aan mijn blog gewerkt terwijl Lilian een heerlijk kopje koffie maakte. Douche en slapen is het stramien, dus op naar morgen!
29 april 2017, Crystal River Fl.
Oei, de tijd vliegt, op het moment van schrijven is het alweer tien over half vijf.
Een enerverende ochtend en middag al met al. Na een lekker ontbijtje bij Granny’s, waar het absurd druk was en we aan de counter hebben gegeten. Voor de verandering namen we eggs over easy with bacon and wheat toast voor Lil en voor mij met pannenkoeken. Smullen dus.
Daarna terug naar het hotel om onze tanden en laatste make up voor de dag togen we richting Yankeetown. Hier vonden we de boottour. Bij het restaurantje mochten we gebruik maken van de telefoon om te bellen met de tour operator. In eerste instantie kreeg ik een bandje, daar sprak ik mijn wens in om een rondvaart te maken. De eigenaar zei dat hij snel terug zou bellen en vroeg of we iets wilde drinken. Koffie voor beide. We kregen een grote mok coffee, die goed te drinken was. Na enige minuten werden we terug gebeld door de operator. Ik maakte opnieuw mijn wensen kenbaar dat we zo rond het middag uur een boottocht wilden maken. Hij vertelde mij dat hij de hele ochtend en middag volgeboekt was en dat hij wel een gaatje had voor vier uur. Ik keek Lil aan en allebei hadden we zoiets van nee veel te laat voor ons. Er was in de nabijheid ook niets te doen om de tijd te doden.
Ik bedankte de man en zij dat we geen boeking deden, omdat we het te laat vonden. Gevraagd wat de koffie kosten, werden we vriendelijk bedankt en zei dat het van het huis was. We verlieten de …. en liepen door naar de wagen, waar we even in overleg gingen wat we zouden gaan bezoeken. Cedar Key, het eiland waar de Manatee zouden zitten als ze niet al naar zee waren gegaan of naar het Rainbow Springs State Park. We besloten het laatste. Dit was op zo’n 20 minuten rijden vanwaar we waren. Met een entree fee van $2,00 per persoon, was het een koopje. Wat een leuk park! Je kon er zwemmen, kajaks huren en wandelen. Er waren drie aangelegde watervallen, wat we pas later door hadden dat deze nep waren. En je had er verschillende trails. Er was ons verteld dat er wild in dit park was, je moest denken aan otters, coyotes zwarte beren en herten. Na rondgekeken te hebben en enige foto en filmopname gemaakt te hebben, lopen we richting de vlindertuin. Daar was ook het begin van verschillende wandelingen. We kijken elkaar aan, zullen we een wandeling maken? Het is op dat moment zo’n 37 graden, dus wel warm. We besluiten de kortste route te nemen, de blauwe route van 0.73 mijl. We zijn op fluisterende toon en erg stilletjes aan de wandeling begonnen in de hoop wild te zien. Het begin is erg afwisselend met palmen, loofbomen en andere geboomte. Na korte tijd is het gedaan met stil zijn. Lukt me toch al niet, dus opgegeven! Met een kleine sanitaire stop voor mij, komen we op het keerpunt van de wandeling aan. We zijn bij de waterkant van de rivier. Leuk uitzicht! Na wat water gedronken te hebben, besluiten we terug te keren. We moeten door een open veld lopen, wat met deze temperaturen haast ondoenlijk is. In de verte staan enkele grote bomen die schaduw geven. We snakken ernaar om even een schaduwtje te pikken. Bij de eerste boom aangekomen wil Lilian een foto maken. Plots krakend geluid. Ik draai me bliksemsnel om en zie een jong hertje omhoog komen en met twee gigantische sprongen wegrennen. Lil ziet hem ook! Tweede hert voor Lilian die onderweg er al één zag en de eerste voor mij! Het maakte de hele wandeling in die hitte goed. We verlieten het park best wel een beetje uitgeput! Bij de auto aangekomen zijn we toe aan een verfrissing en iets te eten. De Cola had de temperatuur van een kopje thee en de appels waren klaar voor de appelmoes. Lekker verfrissend. Hier komen we op het idee om maar langs een supermarkt te rijden en een paar Corona’s te scoren. Voor in de koelkast in het hotel om bij de schuifpui op het terras te nuttigen. Een geweldig idee, dat hebben wij gedaan. Koel windje en in de schaduw drinken we een ijskoude Corona. En zien het leven op de Plantation voorbij komen, ook mijn vaste vrienden de squirl en de hagedis die zich heerlijk in de zon zitten op te warmen. En voordat je het weet is het weer etenstijd. Eerst dachten we erover om van het geijkte af te dwalen en rijden we naar een eettentje die verderop zit. Daar bekijken we eerst de menukaart, maar kunnen het er niet op vinden. Dus wordt het voor ons gemakkelijk gemaakt en rijden we naar Cody’s Roadhouse om te gaan dineren.
Even wachten met een speelkaart in de hand en dan worden we naar ons tafeltje begeleid.
We bestellen kip van de barbecue. Sla vooraf en frietjes maken het helemaal af.
Na het eten rijden we terug naar het hotel. nog een kopje koffie, even lezen en dan zit deze laatste dag in Chrystal River erop.
30 april 2017 Crystal River – Tarpon Spring – Sarasota Fl.
Na lekker geslapen te hebben, worden we fris wakker. We trekken de koffers recht voor vertrek en gaan naar Granny’s om te ontbijten. Ons favoriete ochtend ritueel… die met de eieren en bacon.
Voor het eerst moesten we wachten. We kregen een trilbox in ons handen geduwd. Als die afgaat, ben je aan de beurt. Hiermee waren we al bekend, maar niet bij Granny’s. We hadden al in een boot en aan de counter gegeten en dit keer werden we aan een gewoon tafeltje in de zijkamer neergezet. Na uitgegeten te zijn en betaald te hebben, gaan we naar het strand die 15 minuutjes rijden is van ons hotel. Enkel om nog wat mooie plaatjes te schieten. Daar het die morgen zeer mooi weer is voorspeld, is het al redelijk druk op het strand met de plaatselijke bevolking. We keren terug naar het hotel om uit te checken. We maken nog een grapje met de receptioniste dat dit de tweede keer is en dat de derde eraan zit te komen. Nog even over het terrein gelopen om nog enkele foto’s te nemen. Zachtjes mompelen we tot volgend jaar. En stappen in onze wagen met bestemming Sandcastle in Sarasota, maar wel met een tussenstop in Tarpon Springs om een paar sponzen te scoren. Die twee van verleden jaar bevielen ons wel en hebben het nipt tot de vakantie uitgehouden. We rijden Tarpon binnen over een voor ons bekende weg, waardoor het makkelijker dan vorig jaar te bereiken is. Vorig jaar moesten we nog twee keer de weg vragen. Stapvoets rijden we langs de haven naar achter waar we weten dat je gratis kan parkeren. En ja hoor het mooiste plekje hadden ze voor ons bewaard. Door de haven geslenterd te hebben, komen we bij de winkel aan waar we verleden jaar ook onze sponzen hebben gekocht. Hier hebben we een sanitaire stop ingelast tijdens het bekijken van het filmpje waardoor je een sponzen specialist wordt en 10% discount krijgt. Wij hebben dus enkele sponzen uitgezocht en bij het afrekenen de 10% bedongen door te zeggen dat we sponzen specialisten zijn. Na onze aankoop terug naar de wagen gelopen en daar onze gezonde lunch opgehaald en midden op de enige rotonde die het dorp rijk was het genuttigd. We besluiten om de reis voor te zetten en richting Saratosa af te zakken. De benzinemeter van de wagen zakt nadat hij door het midden van zijn schaal is gegaan, razendsnel. Sneller dan ik had verwacht. Even rekenen en we komen erachter dat we het wel gaan halen maar dat we voor het dorp wel moeten tanken. Zo gezegd zo gedaan. We naderen onze eindbestemming en het wordt weer als vanouds, we herkennen de weg waar we rijden weer en kunnen bijna zonder TomTom het hotel vinden. Ook de benzinestation waar we tankten heb ik verleden jaar ook al bezocht. Gek, geeft toch een goed gevoel. Ingecheckt, Lilian kijkt de receptioniste op haar vingers en checkt of we wel een kamer met zeezicht krijgen. Gelukkig, dat gaat goed. Nieuwsgierig gaan we naar onze kamer om te kijken. Een mooie ruime kamer, groter dan die van verleden jaar, op de tweede verdieping met een super uitzicht over het strand en de zee. Helemaal happy zijn we. Snel de koffers uitpakken. Zwembroek en bikini, ja Lilian ziet er nog steeds goed uit in haar zwem gear, en op naar het strand. We scoren handdoeken en twee ligbedden met een parasol en installeren ons aan de vloedlijn. Ik stap het water in en oei wat is dit lekker koel aan je voeten. Er staat een sterke stroming en de golven zijn aardig groot, ze proberen me steeds om te duwen wat ze ook bijna lukt. Maar sterke stans blijft rechtop staan. Er loopt een band met vrij scherpe schelpen net onder water en dit bemoeilijkt het betreden van de zee. Hierdoor ziet Lilian ervan af om ook de zee in te gaan, ze maakt liever foto’s van haar sterke vent. Uit het water besluit ik om aan de blog te beginnen. Na een klein anderhalve uur later gaan we omhoog. Hier nemen we een Corona en een chippie. Op het balkon is het goed uit te houden en genieten we nog van het strand en het bier. Na enige tijd op het balkon gezeten besluiten we te gaan douchen voordat we naar het centrum van het dorpje gaan om iets te eten. Lil weet het al, het gaat Italiaan worden. We rijden probleemloos naar het centrum, we weten de weg namelijk en parkeren op de plek die we in gedachten hebben. Bij de Italiaan aangekomen is het er erg druk. Buiten eten is geen optie, alles vol. Binnen is ook goed en daar was nog een gaatje. We bestellen penne quatro fromage. Die erg lekker is. Op dat moment breekt er buiten een tropisch buitje los. We worden aan New York herinnerd. Daar viel in korte tijd ook erg veel regen, alleen was het veel kouder daar. We besluiten toch naar buiten te gaan om naar de wagen te lopen. Na dat we een paar winkeltjes binnen zijn gedoken om te schuilen begint de regen af te nemen. Helemaal droog wordt het niet. We bereiken de wagen en binnen een mum zijn we terug in het hotel en maakt Lil een lekker kopje koffie. Nog een beetje tv kijken en dan slapen!
Na een prettige nachtrust met ruisende golven van de zee op de achtergrond, worden we langzaam wakker. Even na doezelen in bed en ons klaarmaken om te gaan ontbijten bij de Blue Dolfin. Het is er gezellig druk en omdat er geen plaats is in een booth worden we aan de counter gezet. Wat eigenlijk ook heel leuk is. Je hebt direct contact met de mensen om je heen. Naast mij komt een vrouw van middelbare leeftijd zitten waarmee ik in gesprek raak over wat zij heeft besteld en er goed uitziet, een soort omelet met van alles erin. Lilian raakt even later in gesprek met een gepensioneerde dokter, die eeen appartement heeft met uitzicht op zee. Deze vertelde ook dat als we down town wilde bekijken we ook Osprey Avenue moesten aandoen. Op de terug weg in de auto besluiten we te gaan fietsen naar down town, nu het nog “koel was”. Op dat moment was het n.l. al plusminus 22 graden en het zou oplopen naar 32 á 33 graden. Na onze tanden gepoets te hebben lopen we naar de receptie voor fietsen en een kaart van de omgeving. Fietsen konden we bij de man in The blue shirt krijgen en op de kaart gaf hij aan hoe we moesten rijden naar down town. Hij vond het eigenlijk te ver om te fietsen. Maar toen wij hem uitgelegd hadden dat wij Nederlanders waren snapte hij het wel. Hij had namelijk een zuster in Breda wonen en die was gek op Nederland en fietsen. Zo togen we terug naar het zwembad op zoek naar de man met de blauwe hemd, die ons een fiets ging geven. We vonden hem in een hok op het strand. Nadat we hem duidelijk hadden gemaakt dat we fietsen wilden, met een slot, was hij erg behulpzaam en werden we op de fiets geholpen. Bij wijze van spreken! We fietsten door het hotel en de parkeergarage de weg op naar down town. We verbaasde ons erover dat de huurfietsen best lekker reden. Door het dorp geslingerd te hebben komen we aan op de hoofdweg die naar Sarasota down Town leidde. Er zaten twee bruggen op onze route een die een flauwe helling en de andere had een echte serieuze helling. Die we wandelend namen en op het hoogste punt hebben we enkele opnames met de camcorder en Fotocamera gemaakt. Hier zetten we de fietsen weer op het fietspad en laten ons naar beneden zoeven, wat erg lekker is in verband met de koelte die de rijwind veroorzaakt. Na even door druk verkeer gelaveerd te hebben komen we bij Main Street aan. Een gesapig en een beetje niet bij de grote stad behorende straat met allemaal leuke winkeltjes. Dit door gereden te hebben moesten we op de kaart kijken waar we waren. Tevens even oriënteren waar Ospery Avenue lag. Maar dat was nog niet zo makkelijk met het kaartje wat we gekregen hadden van de receptionist. We rijden nog even door en tot onze blijdschap komen we aan bij Ospery avenue. Een leuke wijk straat met allemaal authentiek huisjes in allemaal verschillende kleuren geschilderd. Dit was duidelijk weer een cameramoment en dat deden we dus ook! We moeten maar een beetje terug fietsen als we nog op het strand willen liggen! Zegt Lil. Het is ondertussen al lunchtijd en gaan eerst opzoek naar iets te eten. De fietsen worden op slot gedaan en we kijken een beetje hier en daar totdat we een warenhuis zien waar de plaatselijke kantoorpersoneel lunchen. We schieten naar binnen en kopen schoon gemaakte fruitsalade en een originele kippen sandwich. Dit hebben we buiten opgegeten. Slokje water erbij en we konden er weer tegen. De terug weg was wel wat zwaarder dan heen. Dit had ook te maken met de temperatuur en ook omdat je gewoon wat vermoeider bent. In het hotel de fietsen ingeleverd en de kamer ingedoken. Zo even bijkomen met een koude coke. Omkleden en naar het strand. Het waait behoorlijk wat het lekker maakt, maar er worden geen parasols neergezet. Zodat ik niet uit de zon kan komen. Dus het wordt het zwembad. Eerst een duik war zeer welkom was. Wat is het water lekker. Na enkele baantjes getrokken te hebben zoeken we ligbedden met een parasol en gaan we chillen. We komen te liggen bij twee oudjes. Ze waren zo lief voor elkaar en waren foto’s aan het nemen, dat Lil het niet kon laten om te vragen of ze samen op de foto wilden. Nou dat wilden ze wel, nadat Lil ze gefotografeerd had, kon het niet uitblijven of ze moesten ons ook op de foto nemen. Erg leuke ontmoeting was dat. Op de klok gekeken te hebben bleek het alweer vijf uur te zijn. Biertjes tijd, de Carona’s moesten weer ontkurk worden. Op naar boven dus, in de badkamer heb ik heel voorzichtig de kroonkurken door middel van het slothuis opengemaakt en waarachtig niets verspilt. Op het balkon lekker een chippie opengetrokken biertje erbij, live is good! Wat genieten is dit toch. Na gedoucht te hebben stappen we in de wagen om naar het dorp te rijden om het avondeten tot ons te nemen. We komen weer uit bij de Italiaan. De temperatuur vraagt er gewoon om. We nemen een salade van het huis met een chardonnay en als hoofdgerecht een pizza. We hebben lekker gegeten voor een redelijke prijs. Voldaan lopen we naar de wagen. We duiken nog een paar winkeltjes in enkel om te window shoppen. In het hotel aangekomen maakt Lilian een lekker kop koffie die we op het balkon opdrinken en weer denk ik life is good als de zon zachtjes de zee inzakt!
2 mei 2017 Sarasota Fl.
Goed geslapen druk ik de tv aan voor een update van wat er in Amerika zowel heeft plaats gevonden. We doen het rustig aan met ons klaar te maken voor de dag. Kopje thee op het balkom, lekker douchen en dan kleden we ons aan om te gaan ontbijten bij de Blue Dolfijn. Hier is het vanochtend minder druk en mogen we gaan zitten waar we willen. We zijn al zo gesetteld in Amerika, dat we onze wensen er zo uit ratelen: 2 eggs over easy with bacon en home fries en voor Lilian met fruit en white en wheat bread. We smikkelen lekker en toen we gingen afrekenen zei de serveerster untill tomorrow! Wij, okay see you! We gaan terug naar het hotel en maken ons op om naar Bradenton te gaan om naar het historisch museum te gaan. Ik gaf Lilian de coördinaten voor de TomTom en op weg gingen we. Na een kleine drie kwartier rijden komen we aan volgens het door mij opgegeven adres. Vreemd dit ziet er niet uit naar wat we hadden verwacht. We hadden enkele meters verderop de oude Main street gezien, maar we twijfelde toch. Na zo ongeveer honderd meter gelopen te hebben zegt Lil dat ze mijn gegevens niet vertrouwd en dat we terug naar wagen om te kijken in het ANWB boekje of ik het wel goed had gedaan. Wat denk je? Natuurlijk niet! In plaats van east had had ik west opgegeven. Nou dat wisten we dan ook weer. Voordat we hiernaar toe gaan besluiten we eerst Old Main Street in te lopen. Echt weer gewoon een leuke straat, waar van alles was, maar voornamelijk eettentjes. Wat kunnen die Amerikanen toch eten zeg. We lopen door naar de waterfront, waar een exclusieve jachtclub zit. We wandelen terug zoals we gekomen waren en rijden naar het juiste adres. Helaas blijkt het museum gesloten te zijn. Beetje balen. Wat nu? We weten dat er in Ellerton een Outlet Mall is en Lilian stelt voor om hiernaar toe te rijden. Zo gezegd zo gedaan. Binnen een klein kwartiertje staan we waar we wezen willen en stappen de Mall binnen. Of eigenlijk buiten, het is namelijk niet overdekt. Er zijn enkele winkels die we reeds verleden jaar hebben bezocht en erg leuk vinden, maar eerst duiken we een kookwinkel binnen waar we een cadeautje kopen en een flessenopener voor onszelf om de Corona’s te ontkronen. Aan de andere kant van de Mall is de Tommy Hillfiger store. En daar slaat Lilian haar slag. Er worden enkele truitjes en een blouse aangeschaft en voor mij een poloshirt. Een witte!
Na nog enkele winkels bezocht te hebben gaan we weer richting hotel om nog even op het strand te vertoeven en natuurlijk een biertje te drinken die we op een geweldige manier met onze nieuw aangeschafte opener open maken. Ik pak de iPad met het biertje en de chippies en begin aan de blog te werken. Wanneer ik dit schrijf is het alweer tien voor half zeven en gaan we terug naar ons hotelkamer om ons op te maken voor de avond. Het wordt weer Venezia. Dit keer nemen we een vega schotel, aubergines met tomaten, kaas en spaghetti, met een rucola salade met parmezaanse kaas en de huiswijn, een goede Chardonnay. Na het diner rijden we terug naar het hotel. Kopje koffie en dan de koffers pakken en de kleding klaar te leggen voor morgen. Dan zit Florida er voor ons alweer op, wat ging dit rap zeg we zijn er eigenlijk nog helemaal niet klaar voor, en willen beide nog niet naar huis. De katten worden toch goed door de buurtjes verzorgd!
Misschien maak ik morgen als we thuis zijn nog een stukje, maar het kan evengoed niet zo zijn.
Vrij vroeg op vandaag, we gaan de terugweg aan. De tassen zijn gepakt en op naar de Blue Dolphin om te ontbijten voor de laatste keer deze vakantie. We worden vriendelijk begroet, want we zijn bijna regulars. Of te wel vaste klanten. We nemen wat we de laatste dagen steeds genomen hebben en het smaakt goed! Na wat laatste foto’s te hebben gemaakt, gaan we terug naar het hotel. Tanden poetsen en de laatste dingen in de tas doen. Als ik in de doucheruimte sta, hoor ik Lil ineens roepen: ”Dolfijnen”. Ik kijk verbaasd op en Lil staat opgewonden naast me. “Er zwemmen dolfijnen vlak bij het strand, ik zag ze toen ik op het balkon stond. Blijf jij hier, dan loop ik naar het strand” en grist tegelijk haar fototoestel mee. Ik loop met mijn tandenborstel nog in mijn mond naar mijn camcorder en loop het balkon op. En ja hoor, daar zwemmen ze erg dicht op het strand. Ik neem enkele shots en zie Lilian foto’s maken van een dolfijn die vlakbij zwemt. Erg leuk, later hoort Lil van twee Nederlanders, die hier ook vaker komen, dat als het rustig weer is dit vaker gebeurt. We maken ons op om af te reizen. Ik wil mijn koffer op slot doen en kom er tot mijn schrik achter dat het slotje weg is. Na de heleboel omgegooid te hebben en overal gekeken te hebben, zelfs in de auto en niets gevonden te hebben, gaan we ons uitchecken en in het dorp kijken of we een TSA slot kunnen vinden. Hier kunnen we niets vinden en rijden door naar Tampa en om precies te zijn Ybor City. Een Spaans Italiaanse wijk waar het voor Tampa eigenlijk begon. Hier werd rond 1850 een sigarenindustrie opgezet en rond deze sigarenfabrieken werd een heel dorp gebouwd. Voor die tijd was hoe ze werkte en huisvesting kregen revolutionair. Na een leuke wandeling door de straten daar gaan we ook een soort van sigarenmakerij binnen waar je ook een kop Cubaanse koffie kan drinken. Hier heeft Lilian een tip in een grote pot gedaan en toen durfde ze pas foto’s te maken. Het liep tegen twee uur dat we weer bij de wagen kwamen en de laatste etappe naar het vliegveld namen. Lilian heeft in de tussentijd het juiste adres ingetypt, voor het afleveren van de wagen. Die moesten we met een zo leeg mogelijke tank inleveren. Dat werd dus met de billen knijpen, het rode brandstof niveau werd bijna gehaald. Het afleverstation was nog even zoeken.
We waren opeens de bordjes Rental Cars kwijt. Dan maar een extra rondje en het afleverstation van de andere kant benaderen.Als we de auto hebben afgeleverd, lopen we naar de terminal. We kleden ons om, korte broek en T-shirt uit en spijkerbroek, T-shirt en trui aan.
Daarna door naar de incheckbalie. Ik koop nog een slot en ben vervolgens een kwartier aan het rommelen om het slot werkend te krijgen. Ik loop terug naar de kiosk en vraag aan de jongeman achter de counter hoe dit slot werkt. Hij pakt hem aan en na zijn eerste handelingen zie ik hoe het zit. Dus de gewenste code aangemaakt en aan de koffer gedaan. Dan naar de balie om de koffers af te geven.En dan is het tijd voor een biertje! We hadden nog twee Corona’s over en Lilian had deze meegenomen, dus onze nieuwe opener was weer van dienst. Op een bankje in de grote hal waar ook het Hyatt op uit kijkt. Zo dat smaakte, enkel nog door de security en dan naar de foodplaza waar we wisten van onze aankomst dat er een Outback zit. We melden ons voor een tafeltje. We moesten even wachten, maar toen werden we naar een tafel gebracht. Het was niet precies hetzelfde als in een Outback in de steden, maar de salade met Blue Cheese en de biefstuk met frietjes was wel erg lekker. De vlucht van Orlando naar Atlanta verliep vlot. Op Atlanta overstappen op de 777 van KLM verliep ook probleemloos. Wat een net en groot vliegveld is dit. Bij de gate aangekomen treffen we Robin, Nathalie en de kids. Even bijkletsen, een selfie voor Allerd en dan boarden. Robin weet op dat moment nog niet of hij meekan, maar als wij in het vliegtuig zitten zien wij hem binnen komen met Anouk. Nou kan de terugreis beginnen. Het wordt een hobbelige vlucht, want er is regelmatig vrij sterke turbulentie. We hebben beide twee films gekeken en een beetje geslapen, maar dat stelde niet veel voor. Aangekomen op Schiphol loopt alles op rolletjes, de koffers rollen na enige tijd de bagageband op en we pikken ze op. De trein verliep ook probleemloos. Kaartjes kopen, naar beneden en we konden direct instappen. Het overstappen duurde iets langer, of althans dat lijkt zo omdat je eigenlijk naar huis wil. En ja, dan ben je thuis en is de vakantie over