De zomervakantie Sardinië 2017. We heen n al onze wijsheid gekozen voor Italië, deze zomer. Dit omdat we Italië een fijne vakantiebestemming vinden en omdat we al Sicilië hebben gedaan, leek het ons een leuke aanvulling om dit eiland ook te bezoeken en te ontdekken.
Maandag 14 augustus.
Heemskerk > Schiphol > Olblia > Porto Cerva > Capo Testa
De wekker gaat om precies 01:20. Zo dat wordt dus een lekkere lange dag. Lilian springt onder de douche en ik maak het ontbijt. Hierna neem ik een douche en pakken we de laatste spullen bij elkaar die nog mee moeten in de koffers. Nog een check voordat we de wagen inpakken en op weg gaan naar parkeerterrein P3 van Schiphol. Lilian rijdt over het parkeerterrein totdat ze de plek ziet die haar bevalt. We zetten de wagen neer op rij 514 vlakbij de uitgang. Daar nemen we straks de shuttlebus naar de vertrekhal, maar eerst onze koffers nog afgeven bij de checkinn balie. Super handig is dat. Je gaat dan de shuttlebus in zonder bagage. In de vertrekhal lopen we zo door naar het beveiligings-checkpunt. Hier lopen we zo doorheen. Lil moet haar handtas openen om te laten zien wat voor snoertjes ze allemaal bij zich heeft. We lopen door naar gate D87, onderweg nemen we nog een koffie. In de wachtruimte van de gate zitten nog maar enkele mensen. Langzaam druppelt het vol met medereizigers en is het wachten om te boarden begonnen. Het boarden verloopt snel en ons plaatsje is snel gevonden. We krijgen geen buurman/ vrouw op de derde stoel en hebben dan ook een plezierige vlucht. Terwijl het vliegtuig zijn daling heeft ingezet, maakt deze een draai naar het vliegveld, waardoor wij een indruk krijgen van het eiland. Het ziet er enkel vanaf dit punt magnifiek uit. De temperatuur ligt zo rond de twintig graden als we landen. Het is dan pas 7:45. De bagage afhandeling verloopt ook al zo gladjes, dat we het rustig aan moeten doen om de huurwagen op te halen. Dus eerst cappuccino ☕️en een croissant ?. Erg lekker! Naar buiten, hier hebben we ons snel omgekleed. Korte broek en een T shirt en in de rij gaan staan om de wagen op te halen. Nou dat heeft wat voeten in aarden zeg. Wat duurt dat lang om mensen op weg te helpen! Echt met een Italiaanse snelheid. Not dus! Eindelijk zijn wij aan de beurt. Opmerkelijk is het wel, maar bij ons gaat het supersnel en staan we voor we het weten buiten bij onze huurwagen. Een Volkswagen Golf en nog een diesel ook. Metallic grijs. Leuke auto met wat lichte schade en niet heel erg netjes schoongemaakt, maar dat is ook Italië! Ze willen het nog wel eens met de Franse slag doen. De rit naar het hotel duurt een goede anderhalf uur. Maar Lilian heeft er een tussenstop ingepland. We gaan via Costa Cervo. Een hele leuke breek, wat een schattig plaatsje, in ieder geval voor de superrijken. Hier wordt namelijk niet gekeken of je een grote auto hebt, maar naar de afmeting van je jacht. Nou, en er lagen enkele joekels bij. Niet normaal, we vroegen ons af wat we verkeerd doen. Na nog rond gekeken te hebben waar de jetset zijn geld uitgeeft, Gucci, Versace Prada. Ze waren er allemaal. Terug geslenterd naar de wagen, gaan we op naar onze volgende bestemming. Ons Hotel Colonna Grande Hotel Capo Testa. Hier worden we ook weer verrast met een leuke kamer met uitzicht op de tuin die zich uitstrekt naar het zwembad en de zee. Hier in de baai liggen verschillende boten groot en klein. Dit geeft een vrolijk beeld, het strand ligt vol met de plaatselijke bevolking en de hotelgasten. We nestelen ons bij het zwembad en liggen een paar uurtjes bij te komen. Lekker niets doen. Na aan het zwembad gelegen te hebben, trekken we ons terug op de kamer en gaan brainstormen wat we zullen gaan eten. Maar eerst even douchen, daar knap je altijd van op.
Na het douchen de wagen ingestapt en terug gereden naar Santa Teresia om het avondeten te scoren. Het wordt een pittoreske pizzeria waar de plaatselijke bevolking graag komt zo te zien. We werden niet bedrogen wat een heerlijke pizza’s hebben ze daar. Nu terug in het hotel en nog genieten van het sprookjesachting tafereel wat avond heet.
Dinsdag 15 augustus
Capo Testa > < Castelsarto
Na een nachtrust van bijna 9,5 uur en fris gedoucht te hebben, lopen we naar het restaurant waar het buffetontbijt geserveerd wordt. Hier ben je echt verkeerd bezig als je niet aan je trekken komt. Wat is dit uitgebreid zeg, van honingraat, verse vruchten tot zoete broodjes, ei met spek, gekookte ei. Vers brood, thee en cappuccino. Het uitzicht vanuit het restaurant is ook weer om over naar huis te schrijven. Wat is het leuk hier. Na het ontbijt rijden we in een uurtje naar Castelsarto. Een oud historisch plaatsje boven op een bergrots. Maar voordat we daar zijn slaan we even linksaf naar “Roccia del Elifanti”. En ja hoor, daar staat langs een doorgaande weg in de midlle of nowhere een rots die eruit ziet als een olifant, je hoeft er echt geen fantasie voor te hebben. Hij staat er echt. Hier nemen we enige foto’s en schiet ik enkele shots voor de vakantiefilm. Dan weer de auto in voor Castelsarto. Wat we namelijk al dachten, is ook zo. Wat een schitterende locatie en plaatsje is dit met veel historie. We rijden naar het centrum om te kijken of we de wagen kwijt kunnen, maar helaas ik heb geen geluk. Wat een drama, geen plek in de buurt. Dan besluiten we door te rijden, we hadden een haven gezien waar we om konden draaien en weer naar de andere kant van het stadje te rijden, waar we wel parkeergelegenheid hadden gezien. Het haventerrein zijn we opgereden en dit bleek een schitterende plek om te lunchen zo tussen de vissersboten en luxe jachten. We namen lekkere broodjes ham en toen wij deze op hadden rijden we terug naar de parkeerplaats die we al eerder hadden gezien. Ik dacht echter dat deze te veraf lag van het historisch centrum, maar dat bleek achteraf mee te vallen. Het tempo lag niet te hoog, maar dat kwam omdat het ondertussen 33 graden was. We namen drie flesjes water mee en we gingen op weg. Een hele klim maar de moeite waard. Mooie vergezichten en leuke doorkijkjes. Na enige tijd rondgelopen te hebben nemen we ons voor om naar het hotel terug te keren. Maar voordat we bij ons hotel aankomen gaan we nog eerst een supermarkt in om chippies en drinken te scoren, biertjes, water en ijsthee voor op ons balkonnetje voordat we gaan slapen. We komen vrij laat aan, kleden ons snel om om nog een duik in het toch wel frisse zwembad te nemen en nog even te chillen op de ligstoelen bij het zwembad. Oei, de tijd verstrijkt sneller dan we in de gaten hebben. Op naar de kamer, hier besluiten we om voor het douchen toch nog een biertje te nemen en ons dan om te kleden voor het avondeten in het nabij gelegen dorp. Het uitparkeren bij het hotel verliep niet helemaal vlekkeloos, daar een of andere Spaanse drol me een klein beetje had vastgezet. Maar met ijzeren wil wist ik me toch eruit te wurmen. s’Middags hadden we een nieuwe parkeerstek gezien. We reden er in een keer op aan en parkeerde de wagen daar. We gaan te voet op weg om een leuk restaurant te zoeken en na de derde te hebben bekeken zien we Pape Satan. We bekijken de kaart en besluiten er te gaan eten. We worden neergezet in de tuin. Bestellen een erg lekker flesje witte wijn, die wordt netjes in een wijnkoeler neergezet. Het diner wordt een garnalen cocktail, als hoofdgerecht lasagne en als toetje een koffie Americana. Alles van een hoge kwaliteit en heel Hollands grote porties. We zitten echt vol. Afrekenen en in het donker over een slingerend bergweggetje naar het hotel.
Uit voorzorg de wagen buiten het parkeerterrein gezet om niet weer ingesloten te worden. En nu zijn we moe en gaan we nog iets drinken op het balkon en dan slapen.
Woensdag 16 augustus
Capo Testa > < Palau
ets later wakker geworden dan gisteren. We doen het rustig aan vandaag, is nog steeds vakantie.
Na uitgebreid te hebben genoten van het over heerlijke ontbijt rijden we richting Palau, om daar een rots te bekijken dat lijkt op een beer. Een ritje van ruim een half uur. Van de beer weinig herkenbaars gezien, maar het uitzicht vanaf de hoge rots over het landschap, de stad Palau en de zee, met al zijn vertier is echt magnifiek. Het was wel weer een hele klim zo onder de zon en met zo’n 33 graden op de thermometer. Onderweg terug klimt de thermometer nog naar 34 graden en dan houd mijn fascinatie van de temperatuur op. Je moet er niet te lang bij blijven stilstaan anders wordt het echt onhoudbaar. Veel water drinken is de remedie om te blijven gaan. We gaan voordat we terug naar het hotel gaan eerst nog het plaatsje Santa Teresa bekijken. We parkeren op ons favoriete parkeerterrein en besluiten helemaal, zoals elke plaatsje heeft, naar het historisch centrum te lopen. Onderweg werpen we blikken op de kaarten van restaurants om te zien of we daar misschien kunnen gaan eten. Na enige tijd lopen komen we tot de conclusie dat we weinig groente en fruit eten, zodat onze lunch aangepast moet worden in een fruitmomentje. Het wordt een kwart watermeloen, die door de dame van het fruitwinkeltje in plakken wordt gesneden zodat we die makkelijker kunnen eten. Dit doen we aan het pittoreske pleintje in de schaduw van een gebouw, waar een stenen bank tegenaan gezet is. Het was een lekkere sappige zoete watermeloen met duizend pitjes. Na wat rondgewandeld te hebben besluiten we terug te gaan naar het hotel. Maar zien daar twee ijssalons. Dat is teveel van het goede, we gaan weer het Italiaans ijs herontdekken. Maar niet voor dat Lil heeft uitgevogeld waar ze coconut ijs hebben.
Tja het ijsje wat we halen bij het tweede ijspaleis. Zoals je wel begrijpt heeft de eerste geen coconut ijs! We eten het ijsje op het terras van de salon op. Verkwikt lopen we naar de wagen om naar het hotel te rijden. Hier gaan we naar het zwembad voor een duik en te chillen. Ons favoriete plek aan het zwembad is vrij en we nemen de twee ligstoelen in bezit. Het water is heerlijk. Na wat rond gespetterd te hebben, gaan we op de ligbedden wat chillen. Na wat mensen bekeken te hebben, altijd leuk, ga ik achterover liggen en zak weg voor een powernap. Lil ziet dat ik in slaap val met mijn gezicht in de volle zon. Niet goed! Ze maakt me wakker en stelt voor om op het balkon van onze kamer een biertje en chippie te nemen. Zo gezegd zo gedaan. Lekker in de schaduw een biertje en chips gaat de tijd sneller dan gedacht. Het wordt echt tijd om te douchen en ons om te kleden voor het avondeten. We rijden naar het stadje en lopen naar het eettentje dat we vanmiddag al bekeken hadden, we besluiten om toch nog wat verder te lopen. We vinden niets naar ons zin en lopen terug voor degene die we al uitgezocht hebben.
We hebben geluk, er is nog een tafeltje voor twee. Want snel na ons is er alleen nog plaats voor mensen die gereserveerd hadden. Er werden al mensen weggestuurd. We bestellen een flesje wijn, die erg lekker is, en nemen spaghetti met tonijn pesto en pommedori. Dit was ook geen ongelukkige keuze. Daarna nemen we nog een café Americano. We gaan nog even het centrum in om ons eten te laten zakken. Na wat geslenterd te hebben, worden we verleid om toch nog een extra toetje te nemen. Dit wordt bij een soort van cafetaria. Lilian neemt een tiramisu en ik een panna cotta caramel en nog een café Americano. Dit was echt snoepen. Hierna lopen we nog een stukje verder door de gezellige straatjes en dan naar de wagen. We rijden naar het hotel om nog wat tv te kijken en te gaan slapen. Want morgen gaan we naar ons tweede verblijfplaats op Sardinië.
Donderdag 17 augustus
Capo Testa. > Cala Gonone
Vanmorgen op onze normale vakantietijd opgestaan en heel relaxt gedaan. Douchen en weer een lekker ontbijten genomen en van genoten. Terug op de kamer besluiten we in tweeën de auto te laden. Eerst de dranken en kleine tassen en daarna de koffers ophalen. Het eerste gedeelte ging voorbarig. De drankflessen, water en bier, waren in no time in de wagen en we liepen weer terug naar de kamer om de koffers op te halen. Helaas we zijn buiten gesloten. De kamer gaat op onze kaarten niet meer open. De oplossing is snel gevonden. In de kamer ernaast wordt door een kamermeisje al schoongemaakt, en met een “scussie” heb ik haar aandacht en vraag ik of ze ons kan helpen. Een kleine moeite voor haar met haar universele kaart. We pakken de koffers en checken uit. We zijn dan op weg naar ons tweede hotel. Een rit van een kleine drie uur. We rijden door een zeer mooi landschap en hebben nog een tussenstop gemaakt om te lunchen. Een broodje caprese met cola erbij en je hebt een Italiaans-Amerikaanse hap onder de olijvenboom. Nu is het nog een klein stukje rijden naar ons hotel La Conchiglia. Daar aangekomen eerst een plekje zoeken om te parkeren. Nou dat valt niet mee. Wat een drukte en kleine straatjes en geen parkeerplaats bij het hotel, zorgen ervoor dat we aan de rand van het dorp staan. Eerst naar het hotel gelopen om ons in te checken. Jammer dan maar we zijn 12 minuten te vroeg en ze kunnen ons nog niet inchecken. Dus lopen we naar de wagen en halen zoveel als we dragen kunnen op en tegen de tijd dat we weer bij het hotel zijn is de kamer gereed en kunnen we erin. Erin gaan was even slikken, iets groter dan een klerenkast, maar wel met een breed balkon met zicht op zee (dan moet je wel een beetje je nek verdraaien) maar dat maakt het dan weer een beetje goed. Je vraagt je af waar die Italianen de sterren van de ranking vandaan halen, volgens mij stellen ze die. Snap er niets van. We gaan, na ons geïnstalleerd te hebben, naar het kiezelstrand waar we een duik nemen om ons op te frissen en even bij te komen, want zoal verwacht is het weer zo’n 33 graden. We gaan zo naar ons balkon om een biertje en een chippie te eten. En bij te komen van de schrik. We gaan douchen en ons opmaken voor de avond. We lopen eerst naar de haven om ons een beetje te oriënteren. Onderweg zien we verschillende eettentjes die onze interesse hebben. Ziet er allemaal lekker uit. Toch besluiten we om bij ons hotel het avondeten te doen. Op het terras, aan de zee!, bestellen we een half flesje wijn en deze is echt heerlijk, wat een lekkere wijn. We nemen entrecote met salade. Als toetje nemen we een café Americana en het leven is weer goed. We gaan naar boven om nog even op het balkon wat te lezen voor dat we gaan slapen.
Vrijdag 18 augustus
Cala Gonone
Het wordt een rustig dagje vandaag. We besluiten om na het ontbijt naar het centrum/de haven te lopen om ons te oriënteren wat we zullen doen morgen. Wordt het enkel de grot of ook nog het strand erbij. Dit doe je met een boottocht. Na enig nadenken wordt besloten om morgen enkel de grot te doen, anders moeten we met teveel zwemspullen de boot op en de grot in. Alwaar een rondleiding met een gids te wachten staat. We lopen terug en hebben het erover of we ons een parasol moeten aanschaffen voor op het kiezelstrand om uit de zon te komen, die dodelijk warm is. Heb gisteren dan wel een strooien hoed aangeschaft, maar de rest van het lichaam dient ook beschermt te worden voor de ☀en met een temperatuur van 31 graden om 11:00 is het toch voor zo’n Hollands lichaampje wel wat veel?. Na wat geslenterd te hebben bedenken we dat het wel fijn is om in de zee te zwemmen. Op een bankje voor het hotel besluiten we om onze zwemspullen te halen en te gaan zwemmen. Maar voordat we dat gaan doen, krijgt onze buik de overhand en besluiten op het terras van ons hotel een bruschetta met een bier te nemen. Lilian een 20cl en ik ga voor de 40cl. Als ze gebracht worden heeft Lilian al bijna spijt. Het biertje en de bruschetta zijn erg lekker en na enige tijd besluiten we naar de auto te gaan om nog het water en de frisdranken op te halen. Vlakbij de wagen is het zusterhotel met een verschrikkelijk lekker zwembad en tuin waar we gebruik van mogen maken en dat doen we dan ook gretig. We koelen af en eigenen ons twee ligstoelen in de schaduw toe. We vermaken ons geweldig en de tijd vliegt, we gaan naar het kiezelstrand om met de voetjes nog wat zeewater te laten voelen. Is goed voor de voeten, toch! Na nog wat zon gepakt te hebben gaan we naar boven om ons te storten op chips en bier.?. Dan gaan we douchen en maken ons op om te gaan flaneren en eten. Want zo hoort dat hier. Whow het eten was weer lekker penne met zalm en Tiramisu voor mij en Lilian twee bolletjes ijs en due café Amerikani, dan is het gewoon helemaal af. Nog even langs de boulevard om te zien en gezien te worden en dan naar bed op naar morgen.
Zaterdag 19 augustus
Cala Gonone
We worden wakker in een veel te hete kamer, we hebben de airco als proef uitgezet, daar we het te fris vonden in de nacht. Nou dit experiment wordt dus niet doorgezet. We gaan de airco vanavond op standje 24 graden zetten en kijken of dat wat is. We hebben gisteren al besloten om naar de Grotto del Bue Marino te gaan. Dus na een lekker ontbijtje gaan we richting haven. Eerst nog langs de bancomat om een kleine flappentap uit te voeren. Helaas het geld was op bij de automaat. Dan maar kaartjes kopen voor de boot en de grot en afgerekend met de debetkaart. Het echte geld in de portemonnee is er een klein beetje doorheen. We wachten even in de schaduw, want we mogen pas vijf minuten voor de afvaart aan boord. Eenmaal aan boord hebben we twee zitplaatsen bij het raam (gangboord) met een fraai uitzicht op de kustlijn. Met een lekker vaartje stuiven we vooruit de zee op en richting de Grotto Bue Marina. Daar aangekomen wordt ons gezegd wat we wel en niet mogen in de grot. Nou meer niet dan wel. Geen foto’s en video’s, niet aanraken van de rotsen en stenen als ook op de paden blijven. Nou op de paden blijven is niet het moeilijkste. Foto’s en filmen wel. Mijn camera is echter te groot om heimelijk te filmen, maar met mijn iPhone toch enige stiekeme foto’s gemaakt. In de grot maakte we een tour met een gids. Een wandeling van een kilometer heen en een kilometer terug. Hierna de boot naar Cala Gonone genomen en terug naar het vaste land en de haven. We kijken of de bancomat is aangevuld met eurootjes. En ja hoor, Lilian kan pinnen. Dus lopen we gevuld met nieuwe centjes naar ons terras bij het hotel en strijken daar neer om te lunchen. Het worden dit keer twee grote bieren van de tap en voor allebei een pizza margarita.
Lekker gegeten en dan naar de kamer om ons om te kleden om te zwemmen in het zwembad van het andere hotel. We lopen ernaar toe en bij binnenkomst worden we herkend door de receptioniste die ons verwelkomt en ons een prettige middag bij het zwembad wenst. Hier ontmoeten we een Canadees stel waarmee we leuk hebben zitten babbelen. Het betrekt een beetje en we lopen terug naar ons hotel. Onderweg daarnaar toe lopen we een supermarkt binnen om ons voorraad bier aan te vullen en chips te kopen. We kopen een grote zak. In de kamer merken we dat we echt moe zijn en enkel trek hebben in een biertje. De chips raken we niet aan. We lezen nog wat en gaan ons opmaken voor diner. Dus lekker douchen en ons opdoffen. Daar wordt je ook altijd wakkerder van. Op het terras voor het hotel bestellen we een lekkere wijn. De huiswijn was gisteren niet zo geweldig. Daarbij een scaloppina alla Milanese met sla. Erg lekker en dan gaan we over op het dessert. Lilian neemt weer ijs, bolletje coco en een bolletje fragole. Ikzelf ga voor een panna cotta met caramel en als afsluiter weer due café Americani. Dan omhoog nog wat op het balkon chillen en naar bed.
Zondag 20 augustus
Cala Gonone > < Villaggio Nuragico Di Serra Orrios
Vanochtend iets langer blijven liggen, de kamer was echt lekker koel op 24 graden, dus erg goed geslapen. Douchen en ontbijten, tanden poetsen en de wagen in richting de opgraving Villa Nuragio Di Serra Orrios. Het dorp uit is al een kleine crime, met mijn richtingsgevoel had ik zo de verkeerde kant opgereden, maar mijn co-pilote wees me de juiste richting en we zijn op weg. Het is vanuit het dorp maar een kleine 10 kilometer, maar door de slingerweggetjes en een verkeerd genomen weg in het dorp ben je toch nog een tijdje bezig. Eenmaal op de juiste weg reden we de plek die we moesten hebben alweer voorbij, omdat het erg slecht stond aangeven. Dus opnieuw draaien en ja hoor… bij een cafeetje aan de linkerkant was de ingang van de opgraving uit de Bronstijd. Allemaal ronde stenen hutjes, met twee tempelcomplexen. Hier lopen we wat rond en fotograferen de interessante dingen. Zo dwalen door de stenen doolhoven vliegt de tijd en loopt het alweer tegen lunchtijd aan. We besluiten terug te gaan om te lunchen. Na weer in het stadje Dorgali verkeerd te hebben gereden komen we weer in Cala Gorone aan. Het is hier bijna onmogelijk om een parkeerplaats te vinden, dus we verwachten nog een klein drama. Maar wat schetst onze verbazing de plek waar de auto stond is nog vrij. We parkeren de auto en lopen direct door naar het terras van het hotel en bestellen bier en bruschetta. Erg lekker met dit temperatuurtje. Zo en dan omkleden in onze zwemoutfits voor een frisse duik in het zwembad bij de buren. Hier brengen we enkele uren door met zwemmen en zonnebaden. Lil heeft ondertussen al een echt inlands kleurtje opgedaan. Men begint al spontaan in het Italiaans tegen haar te praten. Aan mij kunnen ze wel zien dat ik uit de klei getrokken ben. Terug in ons eigen hotel het vaste patroon opgepakt. Bier en weer geen chips. Dat was maar goed ook. Want later nadat we ons gedoucht en verkleed hebben gaan we naar het terras en beginnen de avond met een lekkere Vermentino, een echt lekkere wijn waarmee ze ons de eerste avond mee verrast hadden. Bij dat wijntje echter kregen we een schoteltje met Sardijnse snacks. Dus dat ging er wel in. Daarna bestellen we tagliatelle e pesto con gambreri en een salade. Met natuurlijk nog twee wijntjes. Echt smikkelen en smullen en na nog ieder een cafe Americano te hebben gedronken rekenen we af. Het meisje van de receptie zegt dat dit onze laatste avond in het hotel is en wil weten wanneer we uitchecken. Ik vraag haar wat de uitchecktijd is. 11 uur zegt ze. 11:00hr gaan we weg, zeg ik.
Nou, zegt de receptioniste, dan zeg ik nu al gedag want morgen werk ik niet en zo nemen we afscheid van haar, een erg leuke en vlotte jongedame. Alsnog lopen we naar de haven om voor de buren een foto van een palmboom te nemen. Lilian heeft gisteren echter ook nog een soort van strandplaid gezien en deze scoort ze nog. Helemaal tevreden lopen we terug naar het hotel.
Dit dorpje heeft onze verwachtingen overtroffen, na onze eerste cultuurschok toen we hier aankwamen. Dan nog even op het balkon, met de ruisende zee op de achtergrond, wat schrijven en chillen en dan naar bed. Morgen weer een nieuw avontuur!
Maandag 21 augustus
Cala Gonone > Quartucciu
Vandaag is een reisdag. We rijden in drie uur van Cala Gonone naar Quartucciu in het zuiden van Sardinië. Na het ontbijt checken we uit, zeggen gedag en gaan op weg. Hotel I Gineperi ligt even buiten Cagliari en is niet zo gemakkelijk te vinden. Na aankomst lunchen we hier met een typisch Sardijnse pastagerecht en een biertje. Dan nog even relaxen bij het zwembad. ’s Avonds rijden we naar een restaurant aan een doorgaande weg en eten daar pizza.
Dinsdag 22 augustus
Quartucciu >Molentragius< Cagliari.
Gek, maar we waren vanochtend vroeg wakker. Dus nog even soezen en onder de douch voor een echt Italiaans ontbijtje. Na het eten snel de iPad gehaald want in de lobby heb ik iets meer WiFi bereik dan op de kamer waar er helemaal geen gang in zit.
Het verslag van gisteren erop gezet en geprobeerd er enkele foto’s bij te plaatsen. Dit is niet gelukt, dus die zet ik er dan thuis wel op. Op de kamer besluiten we om eerst het nationaal park Molentragius te doen en daarna door te rijden naar Cagliari. Dus stellen we de TomTom in en beginnen aan het ritje, het is namelijk niet ver. Onderweg ziet Lilian de eerste flamingo, dat wordt dus bij de eerste mogelijkheid omdraaien en terug rijden voor een foto shoot. Want je weet maar nooit. Zo zie je er één en op de plek waar ze moeten zitten niet. Weer door gereden naar het nationaal park waar we een mooie overdekte parkeerplaats zien. Bij het entree van het park zit een aardige dame die ons uitlegt wat de mogelijkheden zijn. Er is een wandeling van 5 km te maken, een rit met een elektrisch open busje en je kan er met de fiets naar toe. Dit alles voor een klein bedrag. We nemen de fiets! Het wordt een echte fietssafari! Over onverharde wegen banen we ons een weg naar een uitkijkpost. Vanuit hier hebben we een mooi overzicht over een zeer kleine kolonie. Tien flamingo’s en een heel eigenwijze die het steeds op een lopen zette. Langs het fietspad liep een brede sloot vol met flinke vissen. Op de terugweg nog een paar zwaluwen op de foto gezet, omdat ze zeer fotogeniek op een elektrische draad gingen zitten voor ons. Terug bij de ingang van het park hebben we de fietsen teruggegeven en afgerekend. € 9,00 voor zijn tweetjes voor bijna 2 uur. Echt geen geld. Lilian vroeg aan de aardige dame, één van de weinige die we tot nu toe hebben ontmoet die goed Engels sprak, waar we het beste kunnen parkeren in Cagliari. Dit was volgens haar bij het treinstation. En inderdaad na een kleine schijnbeweging (verkeerde afslag) komen we bij een grote parkeerplaats aan met mooi grote vakken. Echt super. Dan het stadscentrum in en hier hebben we ons ook enkele uren vermaakt. Citadellen, vestingsmuren en torens gezien en echt leuke smalle straatjes, met zoals het hoort, de was hangend aan de waslijntjes.
We lopen terug naar de parkeerplaats en kopen een lekkere gilati. Het parkeren was ook een lachertje, voor ruim drie uur parkeren € 3,00 betalen, is niet duur.
Terug in het hotel snel omkleden en een duik in het zwembad nemen. Dan gaat de koude cola open en de familiezak met chips ook. Dan nog even chillen voordat we ons druk maken over wat en waar we het avondeten nuttigen. We besluiten in het hotel te blijven eten. Nou dat was niet verkeerd. We hebben ons buikje rondgegeten. Om kwart over elf lopen we van tafel om naar de kamer te gaan om te slapen.
woensdag 23 augustus
Quartucciu > < Pula (Nora Archeologische opgraving).
Vanochtend vroeg wakker, Lilian ligt nog te ronken naast me. Ik pak de iPad en zit wat te lezen en let een beetje op de tijd. Om kwart over acht vind ik het wel tijd om Lilian wakker te maken. Douchen aankleden en naar beneden om te ontbijten. Er wordt gevraagd wat we willen drinken en beide willen we cappuccino. Die worden even later gebracht, nou hier heb ik direct een foto van genomen want de barrista was zeker in een goede bui en had voor Lilian een spookgezichtje getekend en voor mij een naam. Ondanks dat we gisterenavond uitgebreid en laat gegeten hadden, ging het ontbijtje er wel in. Nu stond Nora, dit plaatsje ontstond zo’n 800 BC, op het programma. Buurman Koen had gezegd dat we daar echt naar toe moesten. Het adres ingetoetst en op weg naar Pula alwaar de opgraving van de stad Nora lag. We kregen een leuke en langdurige rondleiding over het terrein alwaar de opgravingen nog steeds plaatsvinden. Hieraan sluitend deden we ook de wachttoren die rond 1800 is gebouwd om de aanvallen van piraten tegen te houden. Vanuit de toren had je een prachtig uitzicht over de twee havens waar Nora uit bestond en het strand wat tegenwoordig volop in de belangstelling staat van zowel de toeristen als de plaatselijke bevolking. Op de terugweg besluiten we wat we vanavond gaan eten en waar. We besluiten om in het nabij gelegen dorpje Quartucciu te bekijken en te zien of daar nog een leuk tentje is waar je iets kan eten. Nou dat viel een beetje tegen. Dan komen we een grote supermarkt tegen en besluiten we om hier ons avondeten bij elkaar te sprokkelen. Dat valt niet tegen, er ligt hier van alles om iets in elkaar te knutselen en de wijn die we erbij gaan drinken vinden we ook zonder te veel poespas. Dus dat is opgelost nu nog enkel terug naar het hotel, om op het balkon ons laatste biertje met een chippie in Sardinië te nuttigen. Dan naar beneden om ons dagelijkse duik te nemen, dat bevalt me overigens best. Dan op de ligbed onder een romantisch prieeltje aan het dagelijks verslag werken en het leven is weer fantastisch. Het water is koud en de zon lekker warm. Wat wenst een mens nog meer.
Donderdag 24 augustus
Quartucciu > Cagliari > Amsterdam > Heemskerk.
Vanochtend om half acht gaat de wekker af, een vrolijk deuntje herinnert ons dat we afscheid gaan nemen van een eiland dat ons hart heeft gestolen en zeker op een vervolgbezoek van ons kan rekenen. We gaan de ontbijtruimte in en zijn één van de weinige hier die gaan eten. We lopen naar boven om de tanden te poetsen en de laatste spullen in de koffers te doen. We hebben water over, een hele fles die nog ongeopend is. Zonde om het weg te gooien, besluiten we om de fles op het balkon van de Nederlandse buren achter te laten met een briefje.
We checken uit en rijden richting het vliegveld. Onderweg een tussenstop om de auto af te tanken, wat afgesproken is bij het huren van de wagen. De rit naar het vliegveld is probleemloos. Dan moeten we de auto nog afleveren bij de verhuurder. Net als alles in Italië is het natuurlijk slecht aangegeven waar we deze precies moeten afleveren. Dus dat is even zoeken! De auto wordt aan een minutieus onderzoek onderworpen voordat de wagen wordt vrijgegeven en ik heb afgetekend. Daarna lopen we naar de vertrekhal. Ook dat is weer een zoekplaatje. Waar moeten we inchecken. Even vragen, iets anders zit er niet op. We stappen naar de eerste grondstewardess die in de buurt staat en de vraag is zo gesteld. “Hier”, zegt ze, “over een kwartier gaat de balie open”. Nou dat was dus een makkie. Eerst even wachten en dan zijn we zo ingecheckt. We hebben de tickets en kijken welke gate we hebben, gate 10. Maar waar is gate 10? Nergens een aanwijzing te zien. Dan maar eerst de winkeltjes bekijken, we hebben namelijk tijd zat en vragen kan altijd nog. Tijdens het rondlopen ontdekken we ook de de ingang met de beveiligingscheck en waar de gates zijn. Met een nonchalance die enkel in Italië bestaat zijn we hier zo doorheen. Na even wachten stappen we de Cityhopper in en zijn we op weg naar Schiphol Amsterdam. We zitten lekker ruim in het vliegtuig en krijgen in tegenstelling tot de vlucht met Transavia een broodje en drinken. Het was een prettige vlucht. Toen we de reistassen hadden, gingen we met de shuttlebus naar P3, waar de wagen staat. Dan naar huis waar het vakantiegevoel nog even nagalmt in onze hoofd